آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علی(ع) با اشاره به آفرینش «اشیاء متضادّ»، می فرماید: «با آفرينش اشياء متضادّ معلوم شد كه ضدّى براى او نيست و با قرين ساختن موجودات به يكديگر روشن شد كه قرين و همتايى ندارد».؛ چون دو چيز متضادّ، داراي محدوديت و عوارض هستند و خداوند اين چنين نيست.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از خطبه 186 «نهج البلاغه» می فرماید: (با آفرينش اشياء متضادّ معلوم شد كه ضدّى براى او نيست و با قرين ساختن موجودات به يكديگر روشن شد كه [خداوند] قرين و همتايى ندارد)؛ «وَ بِمُضَادَّتِهِ بَيْنَ الْاُمُورِ عُرِفَ أَنْ لَا ضِدَّ لَهُ، وَ بِمُقَارَنَتِهِ بَيْنَ الْاَشْيَاءِ عُرِفَ أَنْ لَا قَرِينَ لَهُ».
تفسير اين سخن، آن است كه دو موجود متضادّ، به يقين هر دو محدود و داراى دو حالت مختلفند؛ در حالى كه ذات خداوندى نه محدوديت دارد و نه چيزى بر او عارض مى شود؛ همچنين دو موجود قرينِ يكديگر هر دو محدودند و داراى عوارض مشابه؛ در حالى كه ذات پاك او از هر نظر نامحدود و عارى از عوارض است.(1)