آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن کریم در سوره «مُلك»، علم الهي را از حدود اعمال بندگان فراتر برده، و به تمام جهان آفرينش گسترش داده است و برای نمونه به آفرینش پرندگان اشاره نموده و از انسان می خواهد به «پرندگان» و نحوه پرواز آنها نگاه کنند و بیاندیشند که چه كسى اين اجسام سنگين را برخلاف قانون جاذبه، برفراز آسمان ساعت ها و گاه هفته ها و ماه ها نگه مى دارد؟ حتّى مى دانيم پرندگان مهاجرى هستند كه گاهى هفته ها و ماه ها پشت سر هم به پرواز خود ادامه مى دهند بى آن كه كمترين توقفى داشته باشند! ...

قرآن در سوره «مُلك»، علم الهي را از حدود اعمال بندگان فراتر برده، به تمام جهان آفرينش تسری می دهد و به بصير بودن خداوند نسبت به تنظيم قوانين آن اشاره كرده و مى فرمايد: (آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان است، و بالهاى خود را گسترده و جمع مى كنند، نگاه نكردند؟!)؛ «أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ».
چه كسى اين اجسام سنگين را برخلاف قانون جاذبه، بر فراز آسمان ساعت‌ ها نگه مى‌ دارد؟ حتّى مى دانيم پرندگان مهاجرى هستند كه گاهى هفته‌ ها و ماه‌ ها پشت سر هم به پرواز خود ادامه مى‌ دهند بى‌ آن‌ كه كمترين توقفى داشته باشند! آری (جز خداوند رحمان كسى آنها را برفراز آسمان نگه نمى دارد؟)؛ «مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَٰنُ». (چرا كه او به هر چيز بينا است)؛ «إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ». او تمام قوانينى را كه براى پرواز آنها با نهايت آرامش و راحتى لازم است مى داند، او آفريننده اين قانون ها است، و همه را او نظام بخشيده است.

در واقع خداوند رحمان كه رحمت عامّش همه جهان را فرا گرفته، شكل مناسب، وزن مناسب، پا و چشم و احساسات مناسب، به اين پرندگان داده است كه بتوانند در اوج آسمان ها به راحتى حركت كنند. جالب اين كه طرز پرواز و حتّى آغاز و پايان آن در پرندگان بسيار متفاوت است، به تفاوت ساختمان و طرز زندگى و محيط زيست آنها، و از آن جالب‌ تر اين كه تاكنون انواع مختلفى از هواپيما ها را با الهام گرفتن از انواع مختلف بال‌ ها و اشكال پرندگان ساخته‌ اند؛ و اين است معناى «بصير» بودن خداوند نسبت به همه چيز، و به راستى اگر اُنس و خو گرفتن ما با عجائب اين عالم نبود، مشاهده پرندگان زيبائى كه در اقيانوس بزرگ هوا، شنا مى كنند، و با حركات جذّاب و ماهرانه خود چشم ها را مجذوب مى سازند كافى بود كه ما به قدرت و علم اين خالق بصير پى ببريم.(1)