آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

تعبير «ياتى بدين جديد» در مجامع حديثى وجود ندارد و تنها ممکن است از مجموعه احادیث، چنين مطلبی استنباط شود؛ اما باید دانست طبيعت قیام حضرت، مانند هر نهضت و انقلاب دیگری، تجديد نظر در برنامه هاى گذشته و پياده كردن امرى جديد است كه البته اين مسئله به اين معنى نيست كه از اصول شريعت دست بردارد، چرا که امام زمان(عج) زنده کننده شريعت جد خود مى باشد، و نهایتا ممكن است آن را با اسلوب جديدى پياده نمايد.

در بين برخى از مردم اين مطلب زياد مطرح مى شود كه حضرت مهدى(عجل الله تعالى فرجه) هنگام ظهور دين جديدى را عرضه مى كند؛ در حالى كه ما مى دانيم مطابق نص قرآن، پيامبر اسلام(صلی الله علیه و اله) خاتم انبيا و دين او نيز خاتم اديان است.
با مراجعه به مصادر حديثى پى خواهيم برد كه چنين تعبيرى در مجامع حديثى وجود ندارد و تنها تعبيراتى مى بينيم كه ممكن است كسى از مجموعه آنها چنين استنباط كند كه حضرت مهدي(عجل الله تعالى فرجه) دين جديدى را مى آورد.
بايد دانست كه طبيعت هر نهضت و قيام و انقلابى تجديد نظر كردن در برنامه هاى گذشته بوده و اینکه هر انقلابی در صدد پياده كردن امرى جديد است - زيرا نوآورى از اركان هر نهضت به شمار مى آيد -؛ ولى اين بدان معنى نيست كه از اصول اولى شريعت دست برداشته شود؛ زيرا حضرت زنده کننده شریعت است و در صدد احياى همان شريعت جد خود مى باشد، گرچه ممكن است آن را با اسلوب جديدى پياده نمايد.
اين مطالب هنگامى بيشتر روشن مى شود كه به نكات زير توجه شود:
1. مطابق برخى روايات بخشى از احكام به جهت نبود شرايط و مقتضيات در عصر معصومين(عليهم السلام) بيان نشده و تنها علمش نزد اهل بيت(عليهم السلام) باقى مانده و در عصر ظهور آن احكام بيان خواهد شد.
2. بخشى از احكام به جهت ضايع شدن كتاب ها و احاديث تلف شده و به دست ما نرسيده است كه قطعا نزد امام زمان(عجل الله تعالى فرجه) موجود است و در عصر ظهور آنها را بيان كرده و به اجرا خواهد گذاشت.
3. در عصر غيبت به جهت دورى از امام معصوم(عليهم السلام)، علما و فقها مأمور به اخذ وظيفه از ادله اى هستند كه غالب آن ها ظنى است و در نتيجه احكامى كه استخراج مى شود احكام ظاهرى است نه واقعى، گرچه در عصر غيبت مأمور به عمل به آنها هستيم؛ ولى در عصر ظهور توسط امام زمان(عجل الله تعالى فرجه) احكام واقعى عرضه مى شود.
4. در طول تاريخ اسلام برخى از احكام كمتر به آنها عمل شده و يا اصلاً در جامعه بيان نشده است همانند گرفتن جزيه با خفت و خوارى از اهل ذمه در ممالك اسلامى، كه به طور حتم اين گونه احكام در عصر ظهور به اجرا در خواهد آمد.
5. تا عصر ظهور ديدگاه و سطح فكر و تعقل مردم بسيار بالا رفته و آمادگى و قابليت هاي فوق العاده در فهم معارف دينى پيدا خواهند كرد كه در نتيجه احتياج به پاسخ ‌گويى با انحاى مختلف به اين خواسته ها خواهد بود.(1)