آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

طبق روايات، امام زمان(عج) از بيعت كردن مردم كراهت دارند. ممكن است مقصود به اين كراهت داشتن اين باشد كه چون مظلومان از حضرت تقاضاى رفع ظلم مى كنند لذا حضرت از روى تواضع در ابتدا كراهتي از خود نشان مى دهند؛ خصوصاً آنكه اين كار بايد به اذن و اراده و مشيت خداوند صورت پذيرد.

در برخى روايات فريقين اشاره شده كه حضرت مهدي(عجل الله تعالی فرجه) با اكراه با مردم بيعت مى كند و يا اينكه مردم با اكراه با او بيعت مى كنند. قتاده از رسول خدا(صلى الله عليه و آله) نقل كرده كه فرمود: «مهدى از مدينه به سوى مكّه خروج مى كند، مردم از او مى خواهند كه از بينشان خروج كند، پس با او بين ركن و مقام در حالى كه كراهت دارد بيعت مى كنند ...».(1)
زراره از امام صادق(عليه السلام) نقل كرده كه فرمود: «به اسم قائم ندا داده مى شود پس او مى آيد و پشت مقام قرار مى گيرد. به او گفته مى شود: به تحقيق به اسم تو ندا داده مى شود، منتظر چه چيزى هستى؟ دست او گرفته شده با او بيعت مى شود. زراره مى گويد: الحمدلله، ما مى شنيديم كه قائم(عليه السلام) با كراهت بيعت مى كند [مى شود] و وجه كراهت داشتن او را نمى دانستيم؛ ولى دانستيم اين كراهت داشتنی است كه گناهى در آن نيست».(2)
ممكن است مقصود به كراهت داشتني كه حضرت نسبت به بيعت مردم دارند اين باشد كه از آنجا كه مظلومان از حضرت تقاضاى رفع ظلم مى كنند لذا حضرت از روى تواضع در ابتدا كراهتي از خود نشان مى دهند؛ خصوصاً آنكه اين كار بايد به اذن و اراده و مشيت خداوند صورت پذيرد.(3)