آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) می فرماید: «برترين بى نيازى ترك آرزوهاست». انسان به خاطر آنكه به تنهایی به آرزوهاى دور و دراز نمى رسد، دست حاجت به سوى دیگران دراز مى كند و با اين كه ممكن است سرمايه دار بزرگى باشد، بواسطه آرزوهای طولانی هميشه نيازمند و محتاج است؛ اما اگر خط باطل بر اين آرزوهاى دور و دراز بكشد ثروتمند و سرمايه دار معتبرى خواهد شد.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از حکمت 211 «نهج البلاغه» مى فرمايد: (برترين بى نيازي، ترك آرزوهاست)؛ «وَ أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى».
به يقين كسانى كه آرزوهاى دور و دراز دارند و غالباً به تنهايى به آن نمى رسند دست حاجت به سوى اين و آن دراز مى كنند و با اين كه ممكن است سرمايه دار بزرگى باشند هميشه نيازمند و محتاجند؛ چرا كه دامنه آرزوها بسيار گسترده است، حال اگر انسان خط باطل بر اين آرزوهاى دور و دراز بكشد ثروتمند و سرمايه دار معتبرى خواهد شد؛ زيرا به هيچ كس محتاج نخواهد بود. از این رو امام صادق(عليه السلام) در حديثى می فرماید: «تَجَنَّبُوا الْمُنَى فَإنَّها تُذْهِبُ بَهْجَةَ ما خُوِّلْتُمْ وَ تَسْتَصْغِرُونَ بِها مَواهِبَ اللهِ تَعَالَى عِنْدَكُمْ وَ تُعْقِبُكُمُ الْحَسَراتِ فِيما وَهَّمْتُمْ بِهِ أنْفُسَكُمْ»(1)؛ (از آرزوهاى دور و دراز بپرهيزيد كه شادابى و نشاط نعمت هايى را كه به شما داده از بين مى برد و به سبب آن مواهب الهى در نزد شما كوچك مى شود و حسرت فراوانى به سبب اوهام باطله اى كه داشته ايد به شما دست مى دهد).(2)