آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) درباره تنبيه «پیمان شکنان» می فرماید: «دورى و فراموشى، كيفر پيمان شكنان است». درباره مجازات «پیمان شکنان» دو راهکار وجود دارد؛ نخست اقدام متقابل، پيمان شكنى در مقابل پيمان شكنان، و راه ديگر اين كه، انسان آنها را از صفحه زندگى خود حذف كند و براى هميشه فراموش كند که اين مجازات بسیار سنگينی است؛ زيرا آنها نه تنها يك دوست وفادار را از دست داده اند؛ بلكه ديگران هم كه از اين رخداد باخبر شوند از پيمان شكن فاصله مى گيرند.

امام علي(عليه السلام) در بخشي از حکمت 211 «نهج البلاغه» مى فرمايد: (دورى و فراموشى، كيفر پيمان شكنان است)؛ «وَ السُّلُوُّ عِوَضُكَ مِمَّنْ غَدَرَ». در کلام امام(ع)، «سُلُوّ» (بر وزن غلو) به معناى فراموش كردن و غافل شدن و تسلى خاطر پيدا كردن است.
در برابر كسانى كه پيمان خود را با انسان مى شكنند امکان بروز دو گونه عكس العمل وجود دارد: نخست اقدام متقابل و پيمان شكنى در مقابل پيمان شكنى، و به بيان ديگر درگيرى و ادامه مبارزه و جنگ است و راه ديگر اين كه انسان آنها را از صفحه زندگى خود حذف كند و براى هميشه به فراموشى بسپارد و اين مجازات سنگينی است براى اين افراد؛ زيرا نه تنها يك دوست وفادار را از دست داده اند، بلكه ديگران هم كه از اين رخداد باخبر شوند از پيمان شكن فاصله مى گيرند.(1)