آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سه احتمال در معنای الگو بودن حضرت زهرا(س) برای حضرت مهدی(عج) داده شده است: 1. امام زمان(عج) مانند مادرش حضرت زهرا(س) با هيچ حاكم ظالمى بيعت نمي كند. 2. امام مهدي(عج) مانند مادرش براى باز گرداندن خلافت از اسباب غير عادى استفاده نمي كند. 3. حضرت مهدي(عج) مانند مادرش از دلسوزى و دعا و راهنمايى براى شيعيان چيزى فرو گذار نمي كند.

امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در توقيعى به خط مبارك خود بعد از دعا براى دور ماندن شيعيان از ضلالت و فتنه ها و درخواست روح يقين و عاقبت به خيرى آنها و تذكر به امورى چند مى فرمايد: «وَ فِي ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ(صلى الله عليه و آله) لِي أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»(1)؛ (فاطمه دختر رسول خدا(صلى الله عليه و آله) براى من اسوه و الگويى نيكوست».
در اينكه حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) كدام گفتار يا رفتار حضرت فاطمه(سلام الله عليها) را سرمشق خويش ‍ قرار داده اند، احتمالات فراوانى بيان شده است كه در اين جا به سه مورد آن اشاره مى كنيم:
1. حضرت زهرا(سلام الله عليها) با هيچ حاكم ظالمى بيعت نكرد. حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) هم بيعت هيچ سلطان ستمگرى را بر گردن ندارد.
2. شأن صدور اين نامه اين است كه برخى از شيعيان امامت ايشان را نپذيرفتند. حضرت در جواب عملكرد آنها فرمود: «اگر مى توانستم و مجاز بودم آن چنان مى كردم كه حق بر شما آشكار گردد به گونه اى كه هيچ شكى بر شما باقى نماند؛ ولى مقتداى من حضرت زهرا(سلام الله عليها) است. ايشان با اينكه حق حكومت از حضرت على(عليه السلام) سلب شد، هيچ گاه براى باز گرداندن خلافت، از اسباب غير عادى استفاده نكرد. من نيز از ايشان پيروى مى كنم و براى احقاق حقم در اين دوران راه هاى غير عادى را نمى پيمايم».
3. حضرت در پاسخ نامه ای فرموده اند: «اگر علاقه و اشتياق ما به هدايت و دستگيرى از شما نبود، به سبب ظلم هايى كه ديده ايم از شما مردمان روى گردان مى شديم». امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) با اشاره به حضرت زهرا(سلام الله عليها) مى خواهد بفرمايد: همان طورى كه دشمنان به حضرت زهرا(سلام الله عليها) آزار و اذيت روا داشتند و سكوتى كه مسلمانان پيشه كردند هيچ كدام سبب نشد كه ايشان از دعا براى مسلمانان دست بكشند؛ بلكه ديگران را بر خود مقدم مى داشتند، من نيز اين ظلمها و انكارها را تحمل مى كنم و از دلسوزى و دعا و راهنمايى و ... براى شما چيزى فرو نمى گذارم.(2)