پاسخ اجمالی:
شيعيان با نوّاب اربعه امام زمان(عج) دو نوع ارتباط داشتند؛ يكي ارتباط با واسطه و غير مستقيم بود كه به خاطر ظلم عباسيان امكان فعاليت آشكارا و آزادانه نبود. دوم ارتباط مستقيم و بى واسطه كه از زمان سفیر دوم به بعد شكل گرفت.
پاسخ تفصیلی:
شيعيان دو نوع ارتباط با نوّاب اربعه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) داشتند:
1. ارتباط با واسطه و غير مستقيم
ارتباط با واسطه يك اصل در سازمان سفارت بود؛ چرا كه اين سازمان به جهت ظلم عباسيان نمى توانست آشكارا و آزادانه فعاليت كند. بنابراين بايد در ارتباط با مردم از راه هاى استتارى بهره مى گرفت.
2. ارتباط مستقيم و بى واسطه
اين ارتباط در آغاز فعاليت نوّاب اربعه در دوره غيبت صغری وجود نداشت؛ زيرا بنا بود كه مسئله نيابت خاصه مخفى بماند، تا حاكمان جور بازتاب و واكنشى از خود نشان ندهند؛ ولى كم كم شيعيان به صورت پنهانى نام و نشانى سفير را از وكلا و خواص گرفتند و توانستند با آنان مستقيماً تماس بگيرند. اين كار عمدتاً از زمان سفارت دومين سفير شروع شد و ادامه يافت.
شيخ طوسى درباره اين نوع ارتباط مى نويسد: «عده اى از افراد مورد اعتماد نزد سفراى امام مهدى(عجل الله تعالی فرجه) مى رفتند و با دادن نامه و يا بيان داشتن خواسته هاى خود پاسخ آن را از ناحيه مقدسه و توسط سفرا دريافت مى كردند».(1)،(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.