آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«قَذف» یعنی كسى به مسلمان بالغِ آزاد نسبتى بدهد كه موجب حدّ است، مانند زنا، لواط و شرب خمر و ... ولی نتواند آن را اثبات نمايد. حدّ «قَذف» این است که هشتاد تازيانه به او (قذف كننده) زده شود؛ ولى اگر آن را به وسيله بيّنه (شاهد عادل) اثبات كند و يا خودِ طرف(متهم)، او را تصديق نمايد، حدّ از وى ساقط مى گردد.

«قَذف» یعنی كسى به مسلمان بالغِ آزاد نسبتى بدهد كه موجب حدّ است، مانند زنا، لواط و شرب خمر و ... ولی نتواند آن را اثبات نمايد. حدّ «قَذف» این است که هشتاد تازيانه به او (قذف كننده) زده شود؛ ولى اگر آن را به وسيله بيّنه (شاهد عادل) اثبات كند و يا خودِ طرف(متهم)، او را تصديق نمايد، حدّ از وى ساقط مى گردد. و براى اثبات اينكه كسى ديگرى را «قذف» كرده و چنين نسبتى به او داده دو شاهد عادل يا دو مرتبه اقرار شخص مرتكب، لازم است.

اگر كسى در پيش روى شخصى، نسبت هاى ناراحت كننده اى به او بدهد كه در وى نيست مثلاً بگويد: اي فاسق، اي فاجر، اي مبتلا به جزام و بَرَص، چنين شخصي بايد «تعزير» شود؛ اما كسى كه ادعاى نبوّت كند يا نسبت به شخص پيغمبر اكرم(صلى الله عليه و آله) يا يكى از ائمه هدى(عليهم السلام) دشنام و ناسزا بگويد مجازات او اعدام است.(1)