آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«انتظار» یعنی انسان از وضع موجود ناراحت باشد و برای ایجاد وضع بهتر تلاش کند. بنابراین فرد منتظر از همكارى با عوامل ظلم و فساد دوری می کند و با آنها مبارزه می نماید و به خودسازى و خوديارى و جلب آمادگي هاى جسمى، روحى، مادّى و معنوى، براى تشکیل حكومت جهانى و مردمى می پردازد. از این روست که انسان منتظر به «مجاهد» تشبیه شده است.

«انتظار» يا «آينده نگرى» به حالت كسى گفته مى شود كه از وضع موجود ناراحت است و براى ايجاد وضع بهترى تلاش مى كند؛ به عنوان مثال بيمارى كه انتظار بهبودى مى كشد، يا پدرى كه در انتظار بازگشت فرزندش از سفر است، از بيمارى يا فراق فرزند ناراحت بوده و براى وضع بهترى مى كوشد، همچنين تاجرى كه از بازارِ آشفته ناراحت است و در انتظار فرونشستن بحران اقتصادى است، اين حالت را دارد.

بنابراين مسئله انتظار حكومت حق و عدالت مهدوي و قيام مصلح جهانى در واقع مركّب از دو عنصر است، «عنصر نفى» و «عنصر اثبات». عنصر نفى همان اعلام بيگانگى با وضع موجود، و عنصر اثبات، خواهان وضع بهتر بودن است و اگر اين دو جنبه در روح انسان به صورت ريشه دار نفوذ كند، سرچشمه دو رشته اعمال دامنه دار خواهد شد؛ زيرا اعتقادات سطحى ممكن است اثرش از گفتار و سخن تجاوز نكند، امّا اعتقادات عميق هميشه آثار عملى گسترده اى به دنبال خواهد داشت. اين دو رشته اعمال عبارتند از ترك هر گونه همكارى و هماهنگى با عوامل ظلم، فساد، جنگ و خونريزى و حتّى مبارزه و درگيرى با آنها از يك سو، و خودسازى، خوديارى و جلب آمادگي هاى جسمى، روحى، مادّى و معنوى، براى شكل دادن به آن حكومت واحد جهانى و مردمى از سوى ديگر و اگر دقّت كنيم مى بينيم هر دو قسمت آن سازنده و عامل تحرّك، آگاهى و بيدارى است.

با توجّه به مفهوم اصلى «انتظار»، معناى روايات متعدّدى كه در مورد پاداش و نتيجه كار «منتظران» نقل شده است به خوبى درك مى شود. اكنون مى فهميم كه چرا «منتظران واقعى» گاهى همانند كسى كه در خيمه حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشريف) يا زير پرچم او، يا كسى كه در راه خدا شمشير مى زند، يا به خون خود آغشته شده، يا شهيد گشته شمرده شده است.

آيا اينها مراحل مختلف و درجات مجاهده در راه حقّ و عدالت نيست كه متناسب با مقدار آمادگى و درجه انتظار افراد است؟ يعنى همان طور كه ميزان فداكارى مجاهدان راه خدا و نقش آنها با هم متفاوت است، انتظار، خودسازى و آمادگى نيز درجات مختلفى دارد كه هر كدام از اينها با يكى از آنها از نظر مقدّمات و نتيجه شباهت دارد. هر دو جهادند و هر دو آمادگى مى خواهند و خودسازى؛ كسى كه در خيمه رهبرِ چنان حكومتى قرار گرفته، يعنى در مركز ستاد فرماندهى يك حكومت جهانى است، نمى تواند يك فرد غافل، بى خبر و بى تفاوت بوده باشد، آن جا جاى هر كس نيست، جاى افرادى است كه به حق، شايستگى چنان موقعيّت پراهمّيتى را دارند و همچنين كسى كه سلاح در دست دارد و در برابر حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشريف) با مخالفان حكومت صلح و عدالتش مى جنگد، بايد آمادگى فراوان روحى، فكرى و رزمى داشته باشد، نتيجه اين كه: مفهوم انتظار، منتظران را از دو سو به مبارزه با فساد دعوت مى كند.(1)