پاسخ اجمالی:
برخی از مردم از مواجهه با واقعیت «مرگ» هراس داشته و بهترین شیوه را فراموشی مرگ می دانند؛ در حالی که انسان های بسیاری بر آستانش زانو زده و سر تسلیم در برابرش فرود آوردند. امیرالمومنین علی(ع) در این رابطه می فرماید: «چگونه از چيزى غافل مى‌شويد كه او از شما غافل نخواهد بود، و طمع در چيزى مى‌كنيد كه هيچ گاه شما را مهلت نمى‌دهد». پس بهتر است با شجاعت و واقع بينى به بررسى دقيق واقعیت مرگ بپردازيم.
پاسخ تفصیلی:
بدترين راه مبارزه با واقعيت‌هاى تلخ، فرار از درك آنها و يا به دست فراموشى سپردن آنهاست؛ كم عقلى از اين بالاتر نمى‌شود كه چيزى را كه هرگز ما را فراموش نمى‌كند فراموش كنيم، و يا انتظار تجديد نظر از مطلبى كه حتمى و غير قابل اجتناب است داشته باشيم.
چرا به مسأله مرگ، و حوادث بعد از آن و سرنوشت روح پس از وداع با اين زندگى و صدها مسأله مهم مربوط به آن نينديشيم؟ در حالى كه مسلم ترين و قطعى‌ترين حادثه‌اى كه در زندگى آينده ما رخ مى‌دهد همين مسأله است. هنگامى كه تاريخ را ورق مى‌زنيم و مى‌بينيم بزرگ‌ترين زورمندان بشر، اسكندرها و چنگيزها و ناپلئونها و نيرومندترين دانشمندان و قوى‌ترين شعرا و نويسندگان، همگى در آستانش زانو زدند و سرتسليم در برابرش فرود آوردند؛ معقول نيست كه ما آن را فراموش كنيم يا از آن بهراسيم و بى دليل از آن بترسيم. همانطور كه پيشواى بزرگ اسلام اميرمؤمنان على(عليه السلام) در بيان مستدل خود مى‌فرمايد: «وَ كَيْفَ غَفَلْتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ»(1)؛ (چگونه از چيزى غافل مى‌شويد كه او از شما غافل نخواهد بود، و طمع در چيزى مى‌كنيد كه هيچ گاه شما را مهلت نمى‌دهد). پس چه بهتر كه براى دريافت پاسخ‌هاى صحيح و منطقى به معماهاى مربوط به پايان زندگى، با شجاعت و واقع بينى گام جلو بگذاريم و به بررسى دقيق اين مسائل بپردازيم.(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.