آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«رسوايي» يكى از پيامدهاى «شهوت پرستي» است و تاريخ بشر مملو از شرح زندگى كسانى است كه در جامعه داراى مقام و موقعيت ممتاز بودند ولى هنگامى كه اسير «شهوت» و هواى نفس شدند كارشان به رسوايى كشيد. در داستان حضرت یوسف(ع) و همسر عزیز مصر آمده است كه چگونه زليخا با وجود احترام فراوان به علت هوی پرستى رسواى خاص و عام شد.

«رسوايي» يكى از پيامدهاى «شهوت پرستي» است. تاريخ بشر مملو از شرح زندگى كسانى است كه در جامعه داراى مقام و موقعيت ممتاز بودند؛ ولى هنگامى كه اسير «شهوت» و هواى نفس شدند، كارشان به رسوايى كشيد. در اشعار شعرا نيز رابطه «عشق» و «رسوايى» يك رابطه معروف و مشهور است.(1) (رسواى عالمى شدم از فرط عاشقى)
در داستان يوسف(علیه السلام) و همسر عزيز مصر نشان مى دهد كه چگونه همسر عزيز مصر با وجود احترام فراوان ـ به علت هواپرستى ـ رسواى خاص و عام شد.
يوسف به صبر خويش پيمبر شد *** رسوا شتاب كرد زليخا را(2)
و به گفته شاعر عرب:
انّ الْهَوى هُوَ الهَوانِ قُلِبَ اِسْمُهُ *** فَاِذا هَوَيْتَ فَقَدْ لَقَيْتَ هَواناً(3)
هواپرستى همان «پستى» است كه نام آن تغيير يافته، به همين دليل هر هواپرستى پست مى شود.(4)