پاسخ اجمالی:
«رسوايي» يكى از پيامدهاى «شهوت پرستي» است و تاريخ بشر مملو از شرح زندگى كسانى است كه در جامعه داراى مقام و موقعيت ممتاز بودند ولى هنگامى كه اسير «شهوت» و هواى نفس شدند كارشان به رسوايى كشيد. در داستان حضرت یوسف(ع) و همسر عزیز مصر آمده است كه چگونه زليخا با وجود احترام فراوان به علت هوی پرستى رسواى خاص و عام شد.
پاسخ تفصیلی:
«رسوايي» يكى از پيامدهاى «شهوت پرستي» است. تاريخ بشر مملو از شرح زندگى كسانى است كه در جامعه داراى مقام و موقعيت ممتاز بودند؛ ولى هنگامى كه اسير «شهوت» و هواى نفس شدند، كارشان به رسوايى كشيد. در اشعار شعرا نيز رابطه «عشق» و «رسوايى» يك رابطه معروف و مشهور است.(1) (رسواى عالمى شدم از فرط عاشقى)
در داستان يوسف(علیه السلام) و همسر عزيز مصر نشان مى دهد كه چگونه همسر عزيز مصر با وجود احترام فراوان ـ به علت هواپرستى ـ رسواى خاص و عام شد.
يوسف به صبر خويش پيمبر شد *** رسوا شتاب كرد زليخا را(2)
و به گفته شاعر عرب:
انّ الْهَوى هُوَ الهَوانِ قُلِبَ اِسْمُهُ *** فَاِذا هَوَيْتَ فَقَدْ لَقَيْتَ هَواناً(3)
هواپرستى همان «پستى» است كه نام آن تغيير يافته، به همين دليل هر هواپرستى پست مى شود.(4)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.