آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مسئله «شهوت پرستي» در منابع روايى اسلام، مورد توجه فراوان قرار گرفته و بيشتر آنها بيانگر هشدار درباره پيامدهاى خطرناك آن است. شهوات دام هاى شيطان است، براي در امان ماندن از آفات بايستي خويشتن را از تسليم شدن در برابر شهوات باز داشت، ترك شهوت ها، برترين عبادت و زيباترين عادت است و كسى كه به هنگام غضب و تمايل و ترس و شهوت، مالك نفس خويش باشد، خداوند جسد او را بر آتش دوزخ حرام مى كند و ... .

مسئله «شهوت پرستي» در منابع روايى اسلام، مورد توجه فراوان قرار گرفته است كه بيشتر آنها بيانگر هشدار درباره پيامدهاى خطرناك آن است. اين احاديث تكان دهنده، هر خواننده اى را تحت تأثير عميق قرار داده و روشن مى سازد كه آلودگى به «شهوت» - خواه به مفهوم عام و خواه به مفهوم خاص آن - از موانع اصلى سعادت و كمال انسان ها و از اسباب مهم گسترش گناه و جنايت در جامعه بشرى است كه در ذيل، به بعضى از آن احاديث اشاره مى شود:
1. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى فرمايند: «مَا تَحْتَ ظِلِّ السَّماءِ مِن اِلَهٍ يُعبَدُ مِنْ دُونِ اللّهِ اَعْظَمُ عِنْدَ اللّهِ مِنْ هَوىً مُتَّبِعٍ»(1)؛ (در زير آسمان، معبودى جز خدا پرستيده نشده است كه در پيشگاه خدا، بدتر از هوی و هوسى باشد كه انسان را به دنبال خود مى كشاند). به اين ترتيب، روشن مى شود كه «شهوت» و هواى نفس از خطرناكترين عوامل انحراف انسان به سوى زشتى هاست.
2. امام اميرالمؤمنين علي بن ابى طالب(عليه السلام) مى فرمايند: «اَلشَّهَوَاتُ سُمُومٌ قَاتِلاتٌ»(2)؛ (شهوت ها، زهرهاى كشنده است [كه شخصيّت و ايمان و مروّت و اعتبار انسان را نابود مى سازد]).
3. در حديث ديگرى از همان امام بزرگوار(عليه السلام) آمده است: «اَلشَّهَوَاتُ مَصائِدُ الشَّيْطانِ»(3)؛ (شهوات، دام هاى شيطان است [كه انسان ها را به وسيله آن در هر سن و سال و در هر زمان و مكان صيد مى كند]).
4. همان حضرت(عليه السلام) در جاى ديگر مى فرمايند: «اِمْنَعْ نَفْسَكَ مِنَ الشَّهَواتِ تَسْلَمْ مِنَ الآفاتِ»(4)؛ (اگر مى خواهيد از آفات در امان باشيد، خويشتن را از تسليم شدن در برابر شهوات بازداريد).
5. در حديث ديگرى نيز از همان پيشواى پرهيزكاران جهان آمده است: «تَرْكُ الشَّهَوَاتِ اَفْضَلُ عِبَادَةٍ وَ اَجْمَلُ عَادَةٍ»(5)؛ (ترك شهوت ها، برترين عبادت و زيباترين عادت است).
6. امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: «مَنْ مَلَكَ نَفْسَهُ اِذا غَضِبَ وَ اِذا رَغِبَ وَ اِذا رَهِبَ وَ اِذا اِشْتَهَى، حَرَّمَ اللّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ»(6)؛ (كسى كه به هنگام غضب و تمايل و ترس و شهوت، مالك نفس خويش باشد، خداوند جسد او را بر آتش دوزخ حرام مى كند).
7. امير مؤمنان علي(عليه السلام) در حديث ديگرى مى فرمايند: «ضَادُّوا الشَّهْوَةَ مُضادَّةَ الضِّدِ ضِدَّهُ وَ حَارِبُوهَا مُحَارِبَةَ الْعَدُوِّ العَدُّوَ»(7)؛ (با خواهش هاى نفسانى در تضاد باشيد، همچون تضاد دو ضد با يكديگر و با آن به پيكار برخيزيد [مانند] پيكار دشمن با دشمن). اين سخن با صراحت، اين حقيقت را بازگو مى كند كه «شهوت پرستي» درست مقابل «سعادت» و «خوشبختى» انسان قرار گرفته است.(8)