آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مَحِيض مصدر ميمى و به معناى عادت ماهيانه است. این واژه در «معجم مقاييس اللغه»، به معنى خارج شدن آب قرمز از درختى به نام سَمُرَه است، که پس از آن، به عادت ماهيانه زنان اطلاق شده است. اما راغب در «مفردات» مي نويسد: «در اصل اين واژه، به معنى همان خون عادت است و سپس به معانى ديگر اطلاق شده است».

«مَحِيض» مصدر ميمى و به معناى عادت ماهيانه است، در «معجم مقاييس اللغه»، آمده كه اين واژه، در اصل به معناى خارج شدن آب قرمز از درختى است به نام «سَمُرَه»، (سپس به عادت ماهيانه زنان اطلاق شده است). ولى در تفسير «فخر رازى» آمده كه: «حَيض» در اصل، به معناى سيل است، و لذا هنگامى كه سيل جريان پيدا كند، گفته مى شود: «حاضَ السَّيْلُ»، و حوض را نيز بدين جهت حوض مى گويند كه آب به سوى آن جريان پيدا مى كند.
اما از گفته «راغب» در «مفردات» عكس اين استفاده مى شود؛ زيرا ايشان معتقد است: اين واژه در اصل، به معناى همان خون عادت است (سپس به معانى ديگر اطلاق شده).(1)