آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حرمت جنگ در ماه هاى حرام، در زمان انبياء پيشين هم بوده و اختصاص به اسلام ندارد. در دوران جاهلیت، عرب جاهلى با ماه هاى حرام و احكام آن بازى مى كردند و آن را جا به جا می کردند که قرآن از آن به «نسىء» تعبير كرده و می فرماید: «تأخير ماههاى حرام و جا به جا كردن آنها فقط، افزايشى در كفر است؛ يك سال، آن را حلال، و سال ديگر آن را حرام مى كنند».

حرمت جنگ در ماه هاى حرام اختصاص به اسلام نداشته، بلكه در زمان انبياء پيشين هم بوده است، و در دوران جاهليّت هم به آن پايبند بودند؛ ولى عرب جاهلى با ماههاى حرام و احكام آن بازى مى كرد، به گونه اى كه اگر مشغول جنگ با طائفه يا كشورى بود و ماههاى حرام فرا مى رسيد و تمايل به ادامه جنگ داشت، با خود مى گفت: «ما امسال در ماههاى حرام مى جنگيم و سال بعد قضا مى كنيم»، كه قرآن مجيد از آن به «نسىء» تعبير كرده است.
به آيه شريفه 37 سوره توبه كه به اين مسأله اشاره دارد توجّه فرماييد: «إِنَّمَا النَّسِىءُ زِيَادَةٌ فِى الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَاماً وَ يُحَرِّمُونَهُ عَاماً لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَ اللهُ لاَ يَهْدِى الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ»؛ (تأخير ماههاى حرام [و جا به جا كردن آنها] فقط، افزايشى در كفر [مشركان] است؛ كه با آن، كافران گمراه مى شوند؛ يك سال، آن را حلال، و سال ديگر آن را حرام مى كردند، تا با مقدار ماههايى كه خداوند تحريم كرده هماهنگ شود [و عدد چهار ماه، به پندارشان تكميل گردد]؛ و به اين ترتيب، آنچه را خدا حرام كرده، حلال بشمرند. اعمال زشتشان در نظرشان زيبا جلوه داده شده؛ و خداوند جمعيّت كافران را هدايت نمى كند).
آری متأسّفانه آدم هاى هواپرست هنگام مواجهه با موانع قانونى سعى مى كنند به گونه اى قانون را دور زده، و به اميال نفسانى خود برسند.(1)