از آن جا كه اسلام آيين رحمت و صلح و صفا، و مخالف جنگ و خونريزى و خشونت است، لذا عوامل بازدارنده اى را حتّى در مورد جنگهاى تحميلى و ناخواسته در نظر گرفته، كه از جمله آنها حرمت جنگ در ماه هاى حرام است. آری اگر سه ما پشت سر هم جنگ تعطیل شود و سربازان در این ایام به حج مشرف شده و در آن حال و هواى معنوى قرار گیرند، چه بسا آتش جنگ به کلی خاموش گردد.
حرمت جنگ در ماه هاى حرام، در زمان انبياء پيشين هم بوده و اختصاص به اسلام ندارد. در دوران جاهلیت، عرب جاهلى با ماه هاى حرام و احكام آن بازى مى كردند و آن را جا به جا می کردند که قرآن از آن به «نسىء» تعبير كرده و می فرماید: «تأخير ماههاى حرام و جا به جا كردن آنها فقط، افزايشى در كفر است؛ يك سال، آن را حلال، و سال ديگر آن را حرام مى كنند».
ماههاى حرام سه ماه پى در پى ذيقعده، ذيحجّه و محرّم الحرام، به اضافه ماه رجب است كه مسلمانان موظّف بودند در اين ماه ها جنگ را ترك كنند و آتش بس برقرار نمايند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ
نَفَس کسى که بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
امالى شيخ مفيد، ص 338