آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در قرآن در رابطه با پاداش «انفاق» می فرماید: «كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند، كه در هر خوشه يكصد دانه باشد؛ و خداوند آن را براى هر كس بخواهد دو يا چند برابر مى كند». آری انفاق از منظر قرآن آن قدر مهم است كه حدّاقل تا هفتصد برابر رشد مى كند، و اگر اخلاص انفاق كننده بيشتر، و اولويت هايى كه انتخاب مى كند نيازمندتر باشند، ممكن است تا 1400 برابر و يا حتّى بيشتر رشد كند.

خداوند متعال در آيه 261 سوره بقره مى فرمايد: «مَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللهِ كَمَثَلِ حَبَّة أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِى كُلِّ سُنْبُلَة مِّائَةُ حَبَّة وَ اللهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَ اللهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ»؛ (كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند، كه در هر خوشه يكصد دانه باشد؛ و خداوند آن را براى هر كس بخواهد [و شايسته باشد]، دو يا چند برابر مى كند؛ و لطف خدا گسترده، و او [به همه چيز] داناست).
انفاق از منظر قرآن آن قدر مهم است كه حدّاقل تا هفتصد برابر رشد مى كند، و اگر اخلاص انفاق كننده بيشتر، و اولويت هايى كه انتخاب مى كند نيازمندتر باشند، ممكن است 1400 برابر و يا حتّى بيشتر رشد كند. جالب اين كه رشد مذكور براى صاحب انفاق است، و منفق از نظر فضائل اخلاقى و صفات زيباى روحى مى تواند تا اين حد رشد و نمو كند.
ممکن است کسی سؤال کند: آيا تا كنون گندمى به وجود آمده كه هر دانه آن هفتصد دانه محصول دهد، و يا همان گونه كه متعارف است در زمينهاى پربار تا ده برابر بيشتر محصول نمى دهد، و آنچه در آيه شريفه مطرح شده يك فرضيّه بيش نيست؟
در جواب باید بگوییم: چند سال قبل درمزرعه اى در بوشهر از يك دانه گندم خوشه اى روئيد كه بيش از هزار دانه گندم داشت. بنابراين آنچه در آيه شريفه آمده يك فرضيّه نيست، بلكه مصداق خارجى هم دارد.
و اگر سؤال شود: آن چه در مورد فضيلت انفاق و رشد كم نظير آن در آيه شريفه ذكر شده اختصاص به دنيا دارد، يا در دنيا و آخرت هر دو چنين است؟
در جواب می گوییم: آيه شريفه مطلق است و آنچه از فضائل انفاق در آن آمده اختصاص به دنيا يا آخرت ندارد، بنابراين انفاق باعث خير و بركت در دنيا، و اجر و ثواب و نجات در جهان آخرت مى شود.
در روايتى از حضرت على(عليه السلام) آمده است كه وقتى زندگى ات پيچيده شد و مشكلات مالى پيدا كردى، با صدقه گره زندگيت را باز كن.(1)
معناى اين حديث آن است كه صدقه در دنيا مشكل گشاست، و حتّى در زمان فقر و تنگدستى مى توان به مقدار توان و امكانات موجود انفاق كرد تا خداوند متعال به لطف و كرمش گره كار را بگشايد.(2)