پاسخ اجمالی:
قرآن مجيد به عنوان اصيل‌ترين منابع اسلامى، درباره فداء پيامبران و غير آنها سخنى به ميان نياورده است؛ چراكه اين كتاب آسماني هيچ كس را به جرم گناه ديگرى گناهكار نمى‌داند. آيه «وَ لاَتَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى» در پنج سوره قرآن تكرار شده است. قرآن از سويى وسيله نجات و آمرزش و دخول در بهشت جاودان را ايمان و عمل صالح معرّفى مى‌كند و از سوى ديگر، نجات انسان‌ها و امّت‌ها را در گرو اعمالشان مى‌داند و پاداش‌هايى كه به آنها وعده داده شده به تناسب همان اعمال اكتساب شده معرّفى مى‌كند.
پاسخ تفصیلی:
اگرچه موضوع فداء و نجات و شاخ و برگ‌هاى فراوانى كه با مرور زمان به آن افزوده شده، از نظر واكنش‌هاى خاصّ روحى در ميان توده‌هاى عوام مسيحى و غير مسيحى يكى از عوامل فريبندگى تعليمات كليسا و حفظ موجوديّت آن محسوب مى‌شود، امّا نمى‌توان انكار كرد كه اين گونه تعليمات لطمه‌اى بزرگ بر اساس مسيحيّت از نظر افراد روشن‌بين و موشكاف مى‌زند و اين مذهب را به صورت بازيچه‌اى كم ارزش در دست افراد سودجو براى اغفال مردم ساده‌لوح نشان مى‌دهد و تمام آنچه را مادّى‌ها درباره مذهب و جنبه افيونى داشتن آن مى‌گويند، بر مذاهبى امثال مسيحيّت كنونى منطبق مى‌سازد؛ ولى در اينجا لازم است ببينيم اسلام در اين باره چه تعليماتى دارد، اين موضوع را در چند جمله كوتاه مى‌توان بررسى كرد:
در قرآن مجيد كه اصيل‌ترين تعليمات اسلامى است، درباره فداء هيچ يك از پيامبران و غير آنها سخنى به ميان نياورده است، هيچ كس را به جرم گناه ديگرى گناهكار نمى‌داند. جمله «لاَتَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى» در پنج سوره قرآن تكرار شده است.(1)
از سويى وسيله نجات و آمرزش و دخول در بهشت جاودان را ايمان و عمل صالح معرّفى مى‌كند. اين موضوع در متجاوز از سى آيه قرآن به تعبيرات مختلف بيان شده است، از جمله در آيات زير:
ـ «وَ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ».(2)
ـ «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ».(3)
ـ «فَأَمَّا الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِى رَحْمَتِهِ».(4)
و از سوى ديگر، نجات انسان‌ها و امّت‌ها را در گرو اعمالشان مى‌داند و پاداش‌هايى كه به آنها داده مى‌شود به تناسب همان اعمال اكتساب شده معرّفى مى‌كند. اين موضوع در متجاوز از بيست آيه بيان شده است، از جمله در آيات زير:
ـ «كُلُّ نَفْس بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ».(5)
ـ «وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْس مَا كَسَبَتْ».(6)
ـ «تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَ لَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ»(7) و امثال اين آيات به مضامين گوناگون در قرآن مجيد فراوان است. اين آيات به خوبى مى‌تواند نظر اسلام را در مورد موضوع نجات روشن سازد.(8)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.