آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علی(ع) در پاسخ به خوارج که می گفتند: «هر گنهكارى كافر است»، می فرماید: «پیامبر(ص) زناكار را سنگسار مى كرد، اما بر وى نماز مى خواند و ارثیه او را در بین خانواده اش تقسيم مى کرد. پیامبر آنها را مجازات مى كرد اما سهم آنها را از بیت المال پرداخت می کرد». در واقع پیامبر(ص) پس از اجرای حکم، تمام احكام اسلام از جمله ازدواج با زنان مسلمان و گرفتن سهم از بيت المال را براى آنها مجاز مى دانست، در حالى كه اگر كسى با گناه كبيره كافر شود بايد هيچ يك از اين امور در حق او اجرا نگردد.

در بخشی از خطبه 127 نهج البلاغه امام علی(عليه السلام) به سراغ اشتباه اصلى خوارج رفته كه مى گفتند: «هر گنهكارى كافر است»، و پاسخ دندان شكنى به آنان داده و مى فرمايد: (شما مى دانيد رسول خدا(صلى الله عليه وآله) زناكار همسردار را سنگسار مى كرد، ولى بعد از آن بر وى نماز مى خواند، سپس ارث او را در ميان خانواده اش تقسيم مى نمود، و به اين ترتيب تمام احكام اسلام را بر آنها جارى مى كرد قاتل را مى كشت ولى ارث او را به خاندانش مى داد، دست سارق را مى بريد و زناكار بدون همسر را تازيانه مى زد سپس سهم آنها را از بيت المال مى داد و مى توانستند از زنان مسلمان همسر انتخاب كنند خلاصه اين كه رسول خدا(صلى الله عليه و آله) آنها را به خاطر گناهشان مجازات مى كرد و حدّ الهى را بر آنان اجرا مى نمود اما سهم آنها را از اسلام مى پرداخت و نام آنان را از دفتر مسلمانان خارج نمى ساخت)؛ «وَ قَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه و آله رَجَمَ الزَّانِيَ الْمُحْصَنَ، ثُمَّ صَلَّى عَلَيْهِ، ثُمَّ وَرَّثَهُ أَهْلَهُ؛ وَ قَتَلَ الْقَاتِلَ وَ وَرَّثَ مِيرَاثَهُ أَهْلَهُ. وَ قَطَعَ السَّارِقَ وَ جَلَدَ الزَّانِيَ غَيْرَ الْمُحْصَنِ، ثُمَّ قَسَمَ عَلَيْهِمَا مِنَ الْفَيْءِ، وَ نَكَحَا الْمُسْلِمَاتِ. فَأَخَذَهُمْ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه و آله بِذُنُوبِهمْ، وَ أَقَامَ حَقَّ اللهِ فِيهمْ، وَ لَمْ يَمْنَعْهُمْ سَهْمَهُمْ مِنَ الاْسْلاَمِ، وَ لَمْ يُخْرِجْ أَسْمَاءَهُمْ مِنْ بَيْنِ أَهْلِهِ».
امام(عليه السلام) با اين بيان، شواهد متعددى از سنّت پيغمبر(صلى الله عليه وآله) بر اشتباه و خطاى واضح «خوارج» مى آورد نخست اين كه: پيغمبر(صلى الله عليه وآله) هم زانى محصن را اعدام مى كرد و هم قاتل را، سپس بر آنها نماز مى خواند و ارث آنها را به وارثان مسلمانش مى داد، در حالى كه اگر آنها با ارتكاب زنا و قتل نفس، كافر شده باشند نبايد ارثشان ـ به عقيده شما ـ به وارثان مسلمان برسد، چرا كه مسلمان از كافر ارث نمى برد. اين اعتقاد غالب فقهاى اهل سنّت است.
ديگر اين كه: پيامبر(صلى الله عليه وآله) گنهكاران ديگرى را همچون سارق و زانى غير محصن مشمول حكم حدّ قرار مى داد، دست يكى را قطع مى كرد و ديگرى را شلاّق مى زد ولى بعد از آن در صفوف مسلمين بودند و تمام احكام اسلام از جمله ازدواج با زنان مسلمان و گرفتن سهم از بيت المال را براى آنها مجاز مى دانست، در حالى كه اگر كسى با گناه كبيره كافر شود بايد هيچ يك از اين امور در حق او اجرا نگردد.(1)