آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در قرآن خود را به عنوان نخستين معلّم معرفى كرده و گاه به آدم(ع) علم اسماء مى آموزد، و گاه به نوع انسان آنچه را نمى داند از طريق تكوين و تشريع مى آموزد، گاه قلم بدست او داده و نوشتن مى آموزد گاه يك حرف و دو حرف بر زبانش مى نهند و شيوه سخن گفتن به او تعليم مى دهد.

خداوند «نخستين معلّم» است. در قرآن به آياتى برمى خوريم كه خداوند خود را به عنوان معلم معرفى كرده گاه به آدم(عليه السلام) علم اسماء مى آموزد: «وَ عَلَّمَ آدَمَ الأَسْماءَ كُلَّها»(1) و گاه به نوع انسان آنچه را نمى داند از طريق تكوين و تشريع مى آموزد: «عَلَّمَ الاِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ»(2) گاه قلم بدست او داده و نوشتن مى آموزد: «الّذى عَلَّمَ بِالْقَلَم»(3) گاه يك حرف و دو حرف بر زبانش مى نهند و شيوه سخن گفتن به او تعليم مى دهد: «الرَّحْمَنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الاِنسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ».(4)،(5)