آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در قرآن بیش از 120 بار مشتقّات «انذار» و بیش از 40 بار مشتقّات «بشارت» را بکار برده است. و از دو خصوصیت «مبشر»؛ (امید دهنده) و «منذر»؛ (بیم دهنده) بودن، به عنوان بارزترین خصوصیات رسولان خود یاد می فرماید. قسمت مهمّى از آيات قرآن توصيف نعمتهاى معنوى و مادّى بهشت است كه تشويقى براى حركت به سوى نيكيها و پاكيهاست و در بخش عظيمى از آيات از مجازاتهاى روحانى و جسمانى دوزخيان سخن مى گويد كه خود يك عامل بازدارنده است.

مى دانيم سنگين ترين وظيفه مديريّت بر دوش انبياء و پيامبران الهى بوده، و نيز مى دانيم از جمله ی بارزترين صفات آنها «بشارت» و «انذار» است؛ چنانكه در قرآن درباره پيامبر اسلام(صلی الله علیه و اله) مى گويد: «يا أَيُّهَا النَّبِىُّ إِنّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذيراً * وَ داعِياً إِلَى اللّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنيراً».(1)
در قرآن متجاوز از 120 مرتبه مشتقّات «انذار» و متجاوز از 40 بار مشتقّات «بشارت» به كار رفته است. قسمت مهمّى از آيات قرآن توصيف نعمتهاى معنوى و مادّى بهشت است كه تشويقى براى حركت به سوى نيكيها و پاكيهاست. و در بخش عظيمى از آيات از مجازاتهاى روحانى و جسمانى دوزخيان سخن مى گويد كه يك عامل بازدارنده است.
امام على(عليه السلام) ضمن تعاليم خود به مالك اشتر، فرموده است: «وَاصِلْ فى حُسْنِ الثَّنَاءِ عَلَيْهِمْ وَ تَعْدِيدِ مَا أَبْلَى ذَوُوا الْبَلاءِ مِنْهُم؛ فَإِنَّ كَثْرَةَ الْذِّكْرِ لِحُسْنِ أَفعَالِهِمْ تَهُزُّ الشُّجَاعَ، وَ تُحَرِّضُ النَّاكِلَ، إِنْ شَاءَ اللّهُ»(2)؛ (و پى در پى آنها را تشويق كن! و كارهاى مهمّى كه انجام داده اند بر شمار! زيرا يادآورى كارهاى نيك آنها، شجاعانشان را به حركت بيشتر، وادار مى كند؛ و آنان كه در كار كندى مى ورزند به خواست خدا به جنبش و حركت وا مى دارد!).(3)