آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور از توبه نصوح، توبه اى است كه شخص توبه كار، گناهان را ريشه كن كند و به آن باز نگردد. بعضى آن را به توبه خالص و بعضى ديگر آن را از مادّه نصاحت به معناى «دوزندگى» می دانند. چرا كه توبه رشته هاى دين و ايمان را كه گناه پاره كرده بود، بار ديگر به هم مى دوزد.

بعضى از مفسّران در تفسير آيه شريفه: «يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا اِلَى اللّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً»(1)؛ (اى كسانى كه ايمان آورده ايد به سوى خدا توبه كنيد، توبه خالص)، در توضيح معنى «نصوح» چنين گفته اند: مراد از توبه نصوح، توبه اى است كه مردم را نصيحت مى كند كه مانند آن را به جا بياورند، چرا كه آثار آن در توبه كار ظاهر شده، يا شخص توبه كار را نصيحت مى كند كه گناهان را ريشه كن كند، و هرگز به سوى آن باز نگردد. و بعضى آن را به توبه خالص تفسير كرده، در حالى كه بعضى ديگر نصوح را از مادّه نصاحت به معنى «دوزندگى» گرفته اند، چرا كه توبه رشته هاى دين و ايمان را كه گناه پاره كرده بود، بار ديگر به هم مى دوزد يا توبه كار را كه از اولياء اللّه جدا ساخته بود، به جمع آنها باز مى گرداند.(2)،(3)