منظور از توبه نصوح، توبه اى است كه شخص توبه كار، گناهان را ريشه كن كند و به آن باز نگردد. بعضى آن را به توبه خالص و بعضى ديگر آن را از مادّه نصاحت به معناى «دوزندگى» می دانند. چرا كه توبه رشته هاى دين و ايمان را كه گناه پاره كرده بود، بار ديگر به هم مى دوزد.

علماى اخلاق نخستين گام براى تهذيب اخلاق را «توبه» شمرده اند. در مكتب اسلام، از تمام آلودگان به گناه دعوت شده است كه براى اصلاح خويش از اين باب رحمت الهى وارد شوند. اين حقيقت در سخنان امام سجاد(ع) در مناجات تائبين چنین بيان شده است: «معبود من! تو كسى هستى كه به روى بندگانت درى به سوى عفوت گشوده اى و نامش را توبه نهاده اى، و فرموده اى باز گرديد به سوى خدا و توبه كنيد، توبه خالص! حال كه اين در رحمت باز است، عذر كسانى كه از آن غافل شوند چيست؟».