آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

با توجّه به جمله «وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ اَجْرَهُمْ» كه ناظر به پاداش آخرت است، «حيات طيّبه» اشاره به زندگى پاكيزه اين دنيا می باشد.
 

در آیه 97 سوره «نحل» می خوانیم: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُون»؛ (هر كس كار شايسته‏اى انجام دهد، خواه مرد باشد يا زن، در حالى كه مؤمن است، او را به حياتى پاك زنده مى‏ داريم و پاداش آنها را به بهترين اعمالى كه انجام مى‏ دادند، خواهيم داد). در اين كه منظور از «حيات طيّبه»؛ (زندگى پاكيزه) چيست؟ مفسّران تفسيرهاى متعدّدى ذكر كرده اند؛ بعضى آن را به معنى روزى حلال، و بعضى به قناعت و رضا به داده الهى، بعضى به عبادت همراه با روزى حلال، بعضى به توفيق بر اطاعت فرمان الهى، تفسير كرده اند. و بعضى هرگونه پاكيزگى از آلودگيها، ظلمها، خيانتها، عداوتها، اسارتها و ذلّتها و طهارت و پاكيزگى و رفاه و آسايش را در مفهوم آن مندرج دانسته اند؛ ولى با توجّه به جمله «وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ اَجْرَهُمْ» كه ناظر به پاداش آخرت است، بيشتر به نظر مى رسد كه «حيات طيّبه» اشاره به زندگى پاكيزه اين دنيا باشد.(1)
و اینکه در نهج البلاغه می خوانیم: از امام علی(علیه السلام) پرسيدند منظور از جمله «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً» چيست؟ فرمود: «قناعت» است؛ بدون شك مفهوم اين تفسير محدود ساختن حيات طيبه به قناعت نمى‏ باشد، بلكه بيان مصداق است ولى مصداقى است بسيار روشن، چرا كه اگر تمام دنيا را به انسان بدهند ولى روح قناعت را از او بگيرند هميشه در آزار و رنج و نگرانى بسر مى‏ برد، و به عكس اگر انسان روح قناعت داشته باشد، و از حرص و آز و طمع بر كنار گردد، هميشه آسوده خاطر و خوش است.(2)