آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در منابع اهل سنت مثل: صحيح بخارى، صحيح مسلم، سنن أبى داوود، مسند احمد و... در مورد خوارج از پيامبر(ص) نقل شده که: در امتم گروهی خواهند آمد که قرآن نیکو قرائت مى كنند اما از گلوهاشان فراتر نمی رود، از دين تجاوز مى كنند، آنان بدترينِ مردم و بدترينِ موجودات اند،... خوشا به حال كسى كه ايشان را بكشد و آنها او را بكشند.

در منابع اهل سنت در مورد خوارج از لسان پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله)، مطالبی نقل شده که در اینجا به بعضی اشاره می کنیم:
در کتاب صحيح بخارى نقل شده است: ابو سَلَمه و عطاء بن يَسار نزد ابو سعيد خُدْرى که از صحابه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) بود، رفتند و از وى درباره خوارج پرسيدند: آيا از پيامبرخدا(صلى الله عليه وآله)، در باره خوارج چيزى شنيده اى؟
ابوسعید گفت: آری،- به خدا سوگند- از پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله)، شنيدم كه می فرمود: « در اين امّت، گروهى برخواهند آمد كه نمازتان را، در كنار نماز آنان، كوچك مى شماريد؛ آنان قرآن ـ را نیکو- مى خوانند، امّا اين قرائت از حنجره هاشان فراتر نمى رود؛ از دين تجاوز مى كنند، به سان در گذشتن تير از کمان، آنان از حق كناره مى گيرند و نشانه ظاهرى شان سر تراشيدن است. ايشان بدترينِ مردم هستند و نزديك ترينِ گروه به حق، آنان را مى كُشند. (1)
همچنین بخاری به نقل از يسير بن عمرو می نویسد: پيامبر (صلى الله عليه وآله)، در حالى كه به سوى عراق اشاره مى كرد، فرمود:« از آن جا گروهى برون مى آيند كه قرآن را مى خوانند امّا خواندن قرآن از تَرقُوه شان فراتر نمى رود و از اسلام تجاوز مى كنند، همانند درگذشتنِ تير از کمان ».(2)
در کتاب صحيح مسلم ـ به نقل از ابوذر ـ آمده است: پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) فرمودند: «همانا پس از من، از امّتم [يا: به زودى، پس از من، در امّتم] گروهى خواهند بود كه قرآن را قرائت مى كنند امّا اين قرائت از گلوهاشان در نمى گذرد؛ و از دين بيرون مى روند،... و ديگر به دين باز نمى گردند. آنان، بدترينِ مردم و بدترينِ موجودات اند. و سـزاوارترِین گـروه به حق، ايـن دسته را مى كشند.(3)
در کتاب سنن أبى داوود ـ به نقل از ابو سعيد خُدْرى و اَنَس بن مالك - از پيامبرخدا (صلى الله عليه وآله) آورده است که رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمودند: «زود است كه در امّتم اختلاف و پراكندگى پديد آيد؛ گروهى كه خوب گفتارند و بد كردار؛ قرآن را قرائت مى كنند و امّا اين قرائت از گلوهاشان در نمى گذرد؛ از دين تجاوز مى كنند، همان سان كه تير از کمان مى گذرد، و باز نمى گردند، مگر آن گاه كه تير به شكاف سرِ پيكان باز گردد كه مُحال است. آنان، بدترينِ مردم و بدترينِ موجودات اند. خوشا به حال آن كس كه ايشان را بكُشد و آنان او را بكشند. آنها به كتاب خدا فرا مى خوانند؛ ولی هيچ بهره اى از آن ندارند،- و آنان خوارج اند-».
آن گاه گفتیم: اى پيامبر خدا! نشانه های ايشان چيست؟
رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود: «آنان به سوى خدا فرا مى خوانند اما هيچ بهره اى از خدا ندارند، كم خِرَداند، ايمانشان از گلوها شان فراتر نمى رود. خوب سخن مى گويند ولی بد عمل مى كنند. نشانه ظاهری آنان سر تراشى و تسبيت است؛ يعنى موى سرشان را از بيخ مى زنند. پس هرجا ايشان را يافتيد، بكُشيدشان، كه براى كشنده آنان در آخرت، پاداشى است».(4)
احمد بن حنبل در کتاب مسند خود ـ به نقل از سعيد بن جهمان ـ می نویسد: با خوارج مى جنگيديم و عبد الله بن ابى اَوفى در ميان ما حضور داشت كه غلامش به نام ابو فيروز، به خوارج پيوست. آنان بر آن سوى رود بودند و ما بر اين سوى رود. پس او را ندا داديم: ابو فيروز! ابو فيروز! واى بر تو! اين سرور تو عبد الله بن ابى اَوفى است- برگرد.
ابو فيروز گفت: عبد الله خوب مردى است.
عبد الله گفت: اين دشمن خدا به خوارج ملحق شد.
سپس عبد الله گفت: از پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) شنيدم كه فرمود: «خوشا به حال كسى كه ايشان (خوارج) را بكشد و آنها او را بكشند!».(5).(6)