آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن تیمیه هنگامى که با حقایق تاریخى که مخالف با عقیده و مذهب او است برخورد مى کند آن را به طور کلّى منکر مى شود بدون آن که توجّهى به مسلّم بودن آن داشته باشد؛ از باب نمونه: او از آنجا که مخالف دعا کردن رو به قبر رسول خدا(ص) است، لذا درصدد برآمده تا قصه اى را که در مود جواز این کار، به مالک بن انس نسبت داده شده انکار نماید.

ابن تیمیه هنگامى که با حقایق تاریخى که مخالف با عقیده و مذهب او است برخورد مى کند آن را به طور کلّى منکر مى شود بدون آن که توجّهى به مسلّم بودن آن داشته باشد؛ از باب نمونه: او از آنجا که مخالف دعا کردن رو به قبر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) است، لذا درصدد برآمده تا قصه اى را که به مالک بن انس نسبت داده شده انکار نماید. و آن قصه از این قرار است:
خلیفه عباسى ابوجعفر منصور از مالک سؤال کرد: آیا مى تواند رو به قبر شریف کرده و دعا نماید؟ مالک در جواب گفت: « لِمَ تصرف وجهک عنه وهو وسیلتک و وسیلة أبیک آدم علیه الصلاة والسلام إلى الله تعالى یوم القیامة، بل استقبله واستشفع به فیشفعه الله»(1)؛ (چرا روى خود را از پیامبر(صلى الله علیه وآله) بر مى گردانى؛ در حالى که او وسیله تو و وسیله پدرت آدم علیه الصلاة و السلام نزد خداوند متعال در روز قیامت است، بلکه رو به سوى او کن و او را شفیع خود قرار ده تا خداوند شفاعت او را بپذیرد).
ابن تیمیه درباره این قصه مى گوید: «این قصه اى است منکَر که احدى آن را نقل نکرده و به امام مالک دروغى نسبت داده شده است». با این که قاضى عیاض آن را با سند صحیح نقل کرده و گفته که آن را از تعدادى از ثقات مشایخش اخذ کرده است. وانگهى این که مى گوید: کسى قائل به آن نشده. دروغى بیش نیست؛ زیرا مذهب مالک و احمد بن حنبل و شافعى استحباب استقبال قبر پیامبر(صلى الله علیه وآله) هنگام سلام دادن و دعا کردن است.(2)