آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

وهابیون مى گویند: بهترین عصر، عصر سلف صالح است؛ چون آنها سنّت پیامبر(ص) و قرآن کریم را بهتر درک مى کردند؛ بنابراین خود را سلفیّه می نامند. ولی در حقیقت آنها پیرو سلف صالح و سنت پیامبر(ص) نیستند بلکه قصدشان از سلف صالح همان کسانى است که حدیث در تجسیم و تشبیه خداى متعال نقل کردند؛ از قبیل ابن تیمیه و ابن قیّم جوزیّه.

از جمله عناوین و القابى که وهابیان و گروهى از جماعت هاى اسلامى بر خود گذاشته و بر آن افتخار مى کنند، عنوان «سلفیّه یا سلفى گرى» است. این عنوان به نوبه خود بیانگر یک ایده و روش در برخورد با مسائل دینى است. آنان مى گویند: بهترین عصر، عصر سلف صالح است؛ عصرى که به پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و زمان نزول وحى نزدیک تر است چون مسلمین صدر اسلام سنّت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و قرآن کریم را بهتر درک مى کردند، لذا فهم آنان براى ما حجّت است.
اخیراً نیز وهابیان از اطلاق عنوان وهابى به خود پرهیز مى کنند و درصدد تعویض آن به عنوان سلفیّه برآمده اند. مى گویند: ما تابع یک شخص (محمّد بن عبد الوهاب) نیستیم، بلکه تابع یک خط فکرى به نام «سلفى گرى» هستیم.
امّا حقیقت مطلب آن است که بین سلفیّه و وهابیان فرقى نیست، آنان دو روى یک سکّه اند. وهابیان امروز همان عقاید و افکار سلفیّه اى گذشته را دارند.
واقع امر این است که وهابیت نشأت گرفته از سلفیت است، محمّد بن عبد الوهاب کسى است که مردم را به افکار ابن تیمیه و قدماى حنابله دعوت کرد، همان کسانى که ادّعاى سلفى گرى داشتند.
سلفیّون معاصر همان پیروان ابن تیمیه و بزرگان حنابله اند که آنان را امام و مرجع خود به حساب مى آورند. آنان دوست ندارند که خود را وهّابى بنامند و از این نام ناخشنودند، و لذا ادّعا مى کنند که پیرو مذهب سلف صالحند و قصدشان از سلف صالح همان کسانى است که حدیث در تجسیم و تشبیه خداى متعال نقل کردند؛ از قبیل ابن تیمیه و ابن قیّم جوزیّه.(1)