آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بر اساس آیات قرآن، خداوند مبدأ فاعلى وحدت قلوب در بین انسان ها است، از این رو می فرماید: «و دل هاى آن ها را با هم الفت داد! اگر تمام آنچه را روى زمین است صرف مى کردى که میان دل هاى آنان الفت دهى، نمى توانستى!»، و در آیه دیگر می فرماید: «نعمت (بزرگِ) خدا را به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دل هاى شما، الفت ایجاد کرد». در واقع عنايت الهى در الفت دل ها حرف آخر را مى زند.
 

ازآیات قرآن استفاده مى شود که مبدأ فاعلى وحدت قلوب، خداوند متعال است.
خداوند سبحان مى فرماید: «وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِی الاَْرْضِ جَمِیعاً ما أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلکِنَّ اللهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ»(1)؛ (و دل هاى آن ها را با هم الفت داد! اگر تمام آنچه را روى زمین است صرف مى کردى که میان دل هاى آنان الفت دهى، نمى توانستى! ولى خداوند در میان آن ها الفت ایجاد کرد! او توانا و حکیم است).
و نیز فرمود: «وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوان»(2)؛ (و نعمت (بزرگِ) خدا را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دل هاى شما، الفت ایجاد کرد، و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید).
گرچه اقدامات انسان ها و فراهم کردن مقدمات کار تأثیر به سزایى در رسیدن به اهداف دارد ولى عنایت الهى در الفت دل ها حرف آخر را مى زند.(3)