آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قيس بن سعد در صفین درباره غدير اينگونه سروده: «و علیّ إمامنا و إمام***لسوانا أتى به التنزیل/ یوم قال النبیّ من کنت مولا***ه فهذا مولاه خطب جلیل...»؛ (على امام و پيشواى ما و پيشواى ديگران است و قرآن اين مطلب را بيان کرده، روزى که پيامبر(ص) فرمود: هر کس من مولاى او هستم پس اين على(ع) مولاى اوست...) .

قیس بن سعد انصاری درباره حدیث غدیر در صفّین اینگونه سروده:
و علیٌّ إمامنا و إمامٌ *** لسوانا أتى به التنزیلُ
یومَ قال النبیُّ من کنتُ مولا *** هُ فهذا مولاهُ خطبٌ جلیلُ
إنَّ ما قاله النبیُّ على الاُمّةِ *** حتمٌ ما فیه قالٌ وقیلُ
(على امام و پیشواى ما و پیشواى دیگران است و قرآن این مطلب را بیان کرده است. روزى که پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) فرمود: «هر کس من مولاى او هستم پس این(على(علیه السلام)) مولاى اوست»، و این، جایگاهى بلند مرتبه بود. تکلیفى را که پیامبر بر (دوش) امّت نهاد امرى حتمى و مسلّم است و گفت و گویى در آن نیست).
توضیحى پیرامون شعر:
این ابیات را صحابى بزرگوار و رئیس قبیله خزرج قیس بن سعد بن عباده در صفّین در پیشگاه امیرالمومنین(علیه السلام) سروده است. استاد امّت، شیخ مفید متوفّاى (413) این ابیات را در کتاب «الفصول المختارة»(1) روایت نموده و بعد از ذکر آن مى گوید:
این اشعار علاوه بر اینکه اعتراف بر پیشوایى و امامت امیرالمؤمنین(علیه السلام) است، دلیلى بر سابقه و گذشتۀ شیعه بوده و ادّعاى معتزله را که از روى لجاجت، وجود شیعه در آن زمان را انکار مى کنند، باطل مى سازد.
این روایت را ابومظفّر سبط ابن جوزى حنفى متوفّاى (654) نیز در کتاب «تذکره»(2) ذکر کرده و مى گوید:
این اشعار را قیس در محضر على در صفّین سروده است.(3)