آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابو عبدالله حسین بن داود کردى بشنوى، که ابن شهر آشوب نام او را در «معالم العلماء» آورده، از شعرایى است که آشکارا مدح عترت طاهره(ع) را مى گفته و از شعرش بر مى آید که شیعه اى متعصّب و ممحَّض در دوستى و ولایت اهل بیت(ع) و بریده شده از دیگران و چسبیده به ائمّه(ع) است؛ لذا در زمره شعراى ائمّه(ع) بشمار مى رود.

ابو عبدالله حسین بن داود کردى بشنوى ، که ابن شهر آشوب نام او را در «معالم العلماء»(1) آورده ، از شعرایى است که آشکارا مدح عترت طاهره(علیهم السلام) را مى گفته و از شعرش بر مى آید که شیعه اى متعصّب و ممحَّض در دوستى و ولایت اهل بیت(علیهم السلام) و بریده شده از دیگران و چسبیده به ائمّه(علیهم السلام) است ; لذا در زمره شعراى ائمّه(علیهم السلام) بشمار مى رود.(2)