آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابوفراس حارث بن أبوالعلاء، جلالت امیران را به همراه لطافت مزاحِ شعرا داشت و میان قلم و شمشیر جمع کرده بود. نامبرده در سال (320) دیده به جهان گشود، و روز چهار شنبه هشتم ربیع الثانى سرش از بدنش جدا گردید و بدنش در بیابان رها شد تا اینکه برخى از اعراب او را دفن کردند.

ابوفراس حارث بن أبوالعلاء ، داراى هیبت پادشاهى و ظرافت ادیبان بود ، جلالت امیران را به همراه لطافت مزاحِ شعرا داشت و میان قلم و شمشیر جمع کرده بود .ثعالبى در «یتیمة الدهر»(1) نوشته است :متنبّى به تقدّم و بارز بودن وى گواهى داده است ، و همیشه از (رو در رویى با) او اجتناب مى نمود ، و به میدان مسابقه با او نمى رفت ، و جرأت مخالفت با وى را نداشت .نامبرده در سال (320) دیده به جهان گشود ، و روز چهار شنبه هشتم ربیع الثانى کشته شد(2) ، و سرش از بدنش جدا گردید و بدنش در بیابان رها شد تا اینکه برخى از اعراب او را دفن کردند(3).(4)