ایشان در خطبه 197 نهج البلاغه می فرماید: رسول خدا(ص) در حالى که سرش بر سینه ام قرار داشت، قبض روح شد، نفْس او در دستم روان گشت. سپس آن را به چهره کشیدم. من عهده دار غسل او بودم، در حالى که فرشتگان مرا یارى مى کردند و در و دیوار و صحن خانه، به ضجّه درآمده بودند.گروهى- از فرشتگان- به زمین مى آمدند و گروهى به آسمان مى رفتند و گوش من از صداى آنان که آهسته بر آن حضرت نماز مى خواندند، خالى نمى شد! تا زمانى که او را در قبر به خاک سپردیم.

سریجى أُوالى در سروده خود به زیبایی برخی از فضائل امیرالمؤمنین على(ع) را بیان می نماید. او به داستان ولادت آن حضرت در کعبه معظّمه، اشاره کرده و می گوید: آنگاه که دیوار کعبه براى مادرش فاطمه بنت اسد شکافت و داخل شد و دیوار بسته شد و در کعبه بود تا آن حضرت متولّد شد، تولّدى که باعث شرافت بیش از پیش کعبه شد.