آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بیش از سى نفر از علماى اهل سنت به حدیث «مدینه علم» احتجاج کرده و در بحث هاى مختلف به آن استشهاد نموده اند. برخی از آنها مانند: خوارزمى، ابن عربى، ابن طلحه شافعى، محبّ الدین طبرى، ابن صباغ مالکى، زرقانى، عزیزى، عاصمى، سعیدالدین فرغانى، ابن حجر و... در بحث های مختلف به حدیث مدینه العلم استشهاد نموده اند.

بیش از سى نفر از علماى اهل سنت به حدیث «مدینه علم» احتجاج کرده و در بحث هاى مختلف خود به آن استشهاد نموده اند، و این از قوى ترین شواهد بر آن است که این حدیث از احادیث مسلّم نزد اهل سنت مى باشد. در اینجا به برخى از این افراد اشاره مى کنیم.
1 ـ خوارزمى؛ او به حدیث «مدینه علم» بر جوشش علم امیرالمؤمنین(علیه السلام) استدلال کرده است.(1)
2 ـ ابن عربى؛ در کتاب «الدرر المکنون» بنا بر نقل قندوزى آورده است: «والامام علىّ ـ (رضی الله عنه) ـ ورث علم الحروف من سیّدنا  محمّد(صلى الله علیه وآله) وإلیه الإشارة بقوله(صلى الله علیه وآله): «انا مدینة العلم و علىّ بابها فمن اراد العلم فعلیه الباب»»؛ (و امام على ـ (رضی الله عنه) ـ علم حروف را از سیّد ما محمّد(صلى الله علیه وآله) به ارث برده است. و دلیل آن قول پیامبر است که فرمود: «انا مدینة العلم و علىّ بابها فمن اراد العلم فعلیه الباب»).(2)
3 ـ ابن طلحه شافعى؛ در فصل چهارم [کتاب کفایة الطالب] به این حدیث استشهاد کرده است.(3)
4 ـ محبّ الدین طبرى؛ او به این حدیث بر این که حضرت على(علیه السلام) باب مدینه علم پیامبر(صلى الله علیه وآله) است استدلال کرده و معتقد است که این فضیلت مخصوص امام على(علیه السلام) است.(4)
5 ـ ابن صباغ مالکى؛ او به این حدیث بر جوشان بودن دریاهاى علوم از سینه حضرت(علیه السلام)، تمسک کرده است.(5)
6 ـ زرقانى؛ او در اثبات این که یکى از اسماى پیامبر(صلى الله علیه وآله)، «مدینة العلم» است، به این حدیث استدلال کرده است.(6)
و نیز از جمله کسانى که به این حدیث استدلال و استشهاد کرده اند؛ عبارتند از:
ـ عزیزى در «السراج المنیر».
ـ عاصمى در «زین الفتى».
ـ سعیدالدین فرغانى در «شرح التائیة».
ـ سید على همدانى در «مشارب الاذواق».
ـ امام الدین الهجروى در «اسماء النبىّ و خلفائه الاربعة».
ـ دولت آبادى در «هدایة السعداء».
ـ شهاب الدین احمد در «شرح الدلائل».
ـ بسطامى در «درّة المعارف».
ـ شمس الدین لاهیجى در «مفاتیح الإعجاز».
ـ میبدى در «شرح الدیوان».
ـ ابن حجر در «المنح المکیة».
ـ جمال الدین المحدث در «روضة الاحباب».