آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«مسیح» در لغت یعنی کسی که با روغن مسح شده باشد، و اصطلاحاً به آن منجی دلالت می کند که انبیای بنی اسرائیل وعده داده بودند برای نجات قوم یهود می آید. در عهد عتیق، واژه ی مسیح، به معنای «مبارک»، لفظ عامی است که بر اشخاص مختلف، از جمله کوروش اطلاق شده است. اطلاق مسیح بر عیسی (ع)، ممکن است از این نظر باشد که او با کشیدن دست بر بیماران غیر قابل علاج، آنها را شفا می داد، چون این افتخار از آغاز برای او پیش بینی شده بود، خداوند نام او را قبل از تولد مسیح گذاشت.

این لقب را می توان نام دوم عیسی (علیه السلام) محسوب کرد. «مسیح» در لغت یعنی کسی که با روغن مسح شده باشد، و اصطلاحاً به آن منجی دلالت می کند که انبیای بنی اسرائیل وعده داده بودند برای نجات قوم یهود می آید. قوم یهود باور داشتند که این منجی از نسل داوود (علیه السلام) خواهد بود و به همین دلیل متّی و لوقا؛ نسب عیسی (علیه السلام) را به گونه ای در انجیلهای خود ثبت کرده اند که نشان می دهد وی از نسل داوود (علیه السلام) است. تولد وی در «بیت لحم»، شهر داوود، نشانه ی دیگری بود که مسیحیان نخستین از آن دریافتند که عیسی (علیه السلام) همان مسیح منتظر است.
لقب «مسیح» موجب اشتباه می شد و به همین علت، به گفته ی اناجیل، عیسی (علیه السلام) از به کار بردن آن در مورد خود جلوگیری می کرد. دلیل این جلوگیری آن بود که مسیح موعود در نظر بسیاری از یهودیان، باید یک فرمانده ی نظامی باشد که آنان را از دست حاکمان مشرک آزاد کند و حکومتی زمینی تأسیس نماید (یهود در آن عصر گرفتار استعمار روم بودند). عیسی (علیه السلام) چنین دریافتی از رسالت خود نداشت و به این دلیل، هنگام محاکمه خود، به پیلاطس حاکم رومی گفت: «آری، من پادشاه هستم، اما پادشاهی من از این جهان نیست.»(1)
با آنکه عیسی (علیه السلام) به علتی که گفته شد، در طول زندگی خویش لقب «مسیح» را بر خود اطلاق نکرد، ولی پس از برخاستن وی از مردگان، مسیحیان نخستین پذیرفتند که وی مسیح موعود است و به این جهت در بسیاری از اوقات، لقب «مسیح» را به گونه ای برای عیسی (علیه السلام) به کار می بردند که با اسم اصلی وی برابر می شد.(2)
در عهد عتیق، واژه ی مسیح، به معنای مبارک، لفظ عامی است که بر اشخاص مختلف، از جمله کوروش _ به آن دلیل که به اسارت قوم اسرائیل پایان داد _ اطلاق شده است.(3) پس دلیلی نداریم که این واژه را تنها به عیسی (علیه السلام) اطلاق کنیم.
در قرآن نیز از عیسی (علیه السلام) به عنوان مسیح یاد شده(4) در این باره اقوالی از مفسرین بزرگ نقل شده که مهمترین آنها عبارتند از:
«ابو عبیده گوید: مسیح در لغت سریانی «مشیح» است که معرب شده. عیسی بن مریم (نسبت او را به مادر داده برای رد عقیده نصاری که او را پسر خدا می دانند). جبرئیل او را در رخت ولادت به بالهای خود مسح کرده تا از شر شیطان در امان بماند.»(5)
اطلاق مسیح - که به معنی مسح کننده یا مسح شده است - بر عیسی (علیه السلام)، ممکن است از این نظر باشد که او با کشیدن دست بر بیماران غیر قابل علاج آنها را به فرمان خدا شفا می داد، چون این افتخار از آغاز برای او پیش بینی شده بود، خداوند نام او را قبل از تولد مسیح گذاشت.
و نیز به خاطر آن است که خدا او را از ناپاکی و گناه مسح کرد و پاک گردانید.(6)، (7)