آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حضرت مهدی(عج)، پیشوای دوازدهم، در نیمه شعبان سال 255 در سامرا دیده به جهان گشود. پدرش امام عسکری(ع) و مادرش نرجس خاتون است. حضرت، دو دوره غیبت دارند؛ یکی غیبت صغری و دیگری غیبت کبری. غیبت اول، از هنگام تولد تا پایان دوران نیابت خاصه و دیگری با پایان دوره نخست آغاز شده و تا قیام حضرت طول خواهد کشید.

دوازدهمين پيشواى معصوم، حضرت حجه بن الحسن المهدى، امام زمان - عجل الله تعالى فرجه - در نيمه شعبان سال 255 هجرى در شهر « سامرّاء» ديده به جهان گشود.(1) او همنام پيامبر اسلام (م ح م د) و هم كنيه آن حضرت (ابوالقاسم) است.(2) ولى پيشوايان معصوم از ذكر نام اصلى او نهى فرموده اند.(3)
از جمله القاب آن حضرت، حجت، قائم، خلف صالح، صاحب الزمان،(4) بقيه الله است(5) و مشهورترين آنها «مهدى» مى ‏باشد.(6)
پدرش، پيشواى يازدهم حضرت امام حسن عسكرى(علیه السلام) و مادرش، بانوى گرامى «نرجس است(7) كه بنام «ريحانه»، «سوسن» و «صقيل» نيز از او ياد شده است.(8) ميزان فضيلت و معنويت نرجس خاتون تا آن حد، والا بود كه «حكيمه» خواهر امام هادى(علیه السلام) كه خود از بانوان عاليقدر خاندان امامت بود، او را سرآمد و سرور خاندان خويش، و خود را خدمتگزار او مى ‏ناميد.(9)
حضرت مهدى دو دوره غيبت داشت: يكى كوتاه مدّت (غيبت صغرى) و ديگرى دراز مدّت (غيبت كبرى). اولى، از هنگام تولد تا پايان دوران نيابت خاصّه ادامه داشته و دومى، با پايان دوره نخست آغاز شد و تا هنگام ظهور و قيام آن حضرت طول خواهد كشيد.(10)، (11)