آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

جاهلیت دوره ای است که به خاطر گذشت مدت زیادی از بعثت انبیاء پیشین، امت در خواب غفلت فرو رفته بود و به همین خاطر جامعه دچار معضلاتی همچون فساد و فتنه و جنگ و مکر و فریب و اعتقادات انحرافی و قطع رحم و زنده به گور کردن دختران شده بود و حیات جامعه رو به افسردگی و مرگ گذاشته بود.

اميرمؤمنان على(عليه السلام) ـ كه عصر اسلام و جاهليت هر دو را درك كرده ـ در ترسيم عصر جاهليت چنين مى فرمايند:
«اَرْسَلَهُ عَلى حينِ فَتْرَة مِنَ الرُّسُلِ وَ طُولِ هَجْعَة مِنَ الاُمَمِ، وَاعْتِزام مِنِ الْفِتَنِ، وَانْتِشار مِنِ الاُْمُورِ وَ تَلَظٍّ مِنَ الْحُروُبِ وَ الدُّنْيا كاسِفَةُ النُّور، ظاهِرَةُ الْغُرُورِ، عَلى حينِ اصْفِرارمِنْ وَرَقِها، وَ اِياس مِنْ ثَمَرِها وَاغْوِرار مِنْ مائِها، قَدْ دَرَسَتْ مَنْارُ الْهُدى وَظَهَرَتْ اَعْلامُ الرَّدى، فَهِىَ مُتَجَهِّمَةٌ لاَِهْلِها، عابِسَةٌ فى وَجْهِ طالِبِها، ثَمَرُهَا الفِتْنَةُ،وَطَعامُهَا الْجيفَةُ، وَ شِعارُهَا الْخَوْفُ وَ دِثارُهَا السَّيْفُ»؛ (خداوند او را در زمانى فرستاد كه مدت ها از بعثت پيامبران پيشين گذشته بود و امت ها در خواب عميقى فرو رفته بودند، فتنه و فساد جهان را فرا گرفته بود و اعمال خلاف ميان مردم منتشر شده بود، آتش جنگ زبانه مى كشيد و دنيا بى فروغ و پر از مكر و فريب گشته بود، اين در حالى بود كه برگ هاى درخت زندگى به زردى گراييده و به ثمره زندگى اميدى نبود آب حيات زندگى انسانى به زمين فرو رفته و آثار هدايت فرسوده شده، پرچم هاى هلاكت و بدبختى آشكار گرديده و دنيا با قيافه زشت و كريه به اهلش مى نگريست، و با چهره عبوس با طالبانش روبرو بود، ميوه درختش فتنه، و طعامش مردار بود، در درون وحشت و اضطراب و در برون شمشير حكومت مى كرد).(1)
در جاى ديگر از همان حضرت مى خوانيم: «اِنَّ اللّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً صَلِّى اللّهُ عَلَيْه وَ آلِهِ وَسَلَّمَ نَذيراً لِلْعالَمينَ، وَ اَميناً عَلَى التَّنْزيلِ، وَ اَنْتُمْ مَعْشَرَالْعَرَبِ عَلى شَرِّ دين وَ فى شَرِّدار، مُنيخُونَ بَيْنَ حِجارةِ خُشْنِ وَ حَيّاتِ صُمٍّ، تَشْرَبُونَ الْكَدِرَ، وَ تَأكُلُونَ الْجَشِبَ وَتَسْفِكُونَ دِماءَكُمْ وَ تَقْطَعُونَ اَرْحامَكُمْ اَلاَْصْنامُ فيكُمْ مَنْصُوبَةٌ وَالاْثامُ بِكُمْ مَعْصُوبَةٌ»؛ (خداوند محمد(صلى الله عليه وآله) را مبعوث ساخت تا جهانيان را بيم دهد و امين آيات او باشد در حالى كه شما ملت عرب بدترين آيين ها را داشتيد و در بدترين سرزمين ها زندگى مى كرديد در ميان سنگ هاى خشن و مارهايى كر و فاقد شنوايى [كه خطرناك ترين مارها هستند] آب هاى آلوده مى نوشيديد و غذاهاى ناگوار مى خورديد، خون يكديگر را مى ريختيد و پيوند خويشاوندى را قطع مى كرديد ـ فرزندان را به دست خود كشته يا زير خاك پنهان مى نموديد ـ بت ها در ميان شما برپا بود، و گناهان تمام وجود شما را گرفته بود).(2)، (3)