آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

از ديدگاه امام علي(ع)، ابزار پيشرفت پيامبر اكرم(ص) در عصر بعثت در چهار چيز خلاصه مي شد: 1. نصيحت و خيرخواهى. 2. اهل عمل بودنِ پيامبر(ص). 3. فرا خواندن به علم و دانش. 4. دعوت به مواعظ حسنه و خطابه هاى عاطفي.

امام علي(علیه السلام) در پايان خطبه 95 «نهج البلاغه»، به برنامه هاى پيامبر(صلى الله عليه و آله) اشاره كرده و در جمله هاى كوتاهى حقّ سخن را ادا مى كند؛ مى فرمايد: (در اين هنگام، پيامبر(صلى الله عليه و آله) در نصيحت آنها نهايت كوشش را به خرج داد، [و با سخنان دلنشين و منطقى و حساب شده خود و استمداد از وحى آسمانى، به تدريج در آنها نفوذ كرد!]، و در راه راست حركت مى نمود [و مردم را به دنبال خود به حركت وا مى داشت] و به سوى حكمت و دانش و موعظه نيكو دعوت مى كرد)؛ «فَبَالَغَ(صلى الله عليه و آله) فِي النَّصِيحَةِ، وَ مَضَى عَلَى الطَّرِيقَةِ وَ دَعَا إِلَى الْحِكْمَةِ، وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ».
در واقع، ابزار پيشرفت پيامبر اكرم(صلى الله عليه و آله) در چهار چيز خلاصه شده: نخست، نصيحت و خيرخواهى، به طورى كه مردم باور كرده بودند او براى نجات آنها تلاش مى كند. سپس، اهل عمل بودن كه خود بر طريقه اى گام بر مى داشت كه به آن دعوت كرده بود و سوم، مردمى را كه گرفتار جاهليّت سخت و بلاى نادانى و حيرت و سرگردانى بودند به علم و دانش فرا خواند و سرانجام، به مواعظ حسنه و خطابه هاى عاطفى كه در اعماق قلب نفوذ مى كرد، دعوت نمود.(1)