آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

محمدعلی بارفروشی از نخستین گروندگان به علی محمد باب و از حامیان او در مازندران بود و برای تبلیغ این فرقه در مازندران بسیار تلاش کرد. در ماجرای بدشت حضور داشت و پس از غائله ملاحسین بشرویه ای به او در قلعه شیخ طبرسی پیوست و ملاحسین او را به عنوان باب بعد از علی محمد اعلام کرد. بعد از سرکوب ملاحسین توسط مهدی قلی خان، دستگیر و به فتوای سیدالعلما اعدام شد.

قبلا شهر بابل را «بارفروش» مى نامیدند؛ در آنجا شخصى به نام محمدعلى بار فروشى که بعدها معروف به قدّوس گردید، به حمایت از بابیان برخاست؛ او از نخستین کسانى است که بابیّت سیّد على محمد باب را پذیرفت، و براى پیشرفت مرام باطل او، تلاش هاى بسیار کرد؛ او در ماجراى افتضاح بَدَشْت شرکت داشت. او حتّی ادعای خوابی کرد و یک کتاب در تفسیر صمد نازل نمود(1). او مى خواست مردم مازندران (همشهرى هاى خود) را به بابى گرى گرایش دهد؛ به قلعه طبرسی وارد شد و در آنجا به ملاحسین بشرویه اى و همراهان پیوست؛ بشرویه او را بعد از سید على محمد، امام زمان خواند. او وقتى که وارد قلعه شد، پیاده کنار قبر شیخ طبرسى رفت و دستش را به ضریح آن قبر نهاد و بر آن تکیه داد و گفت«بَقِیَّةُ اللهِ خَیْرٌ لَکُمْ اِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ»(2) و با خواندن این آیه، خواست اعلام کند که من همان امام زمان هستم، که هنگام ظهور بر کعبه تکیه مى کند و این آیه را مى خواند!(3)
ولى پس از کشته شدن ملاحسین بشرویه اى، اهل قلعه، مقاومت خود را از دست دادند و کارشان بسیار تنگ و سخت شد و در فکر چاره جویى بودند؛ در این میان «مهدى قلى خان میرزا» اعلام کرد: «هر کس توبه کند در امان است.» بابیان از این پیشنهاد خوشحال شدند، در ظاهر توبه کردند و جان خود را از خطر مرگ نجات دادند؛ قدّوس و یارانش از قلعه بیرون آمده و به اردو رفتند و توبه کردند، ولى سران لشگر دولت و مردم، دریافتند که توبه این ها از روى اجبار و اضطرار است، ممکن است آنها پراکنده شده، هر کدام در جایى مشغول تبلیغ و اغوا گردند؛ از این رو همه آنها - جز قدّوس و دو سه نفر دیگر - را کشتند. سپس قدّوس و آن دو سه نفر را به بابل آوردند؛ سرانجام قدوس نیز در بابل اعدام شد و به این ترتیب غائله بابیان در مازندران پایان یافت.(4)
علماى بابل از جمله سعید العلما، فتواى اعدام قدوس و همراهانش را صادر کردند و گفتند توبه آنها قبول نیست. بر اساس این فتوا، همه را در میدان سبزه میدان بابل اعدام نمودند.
طبق دستور سعید العلماء و سایر فضلاى بارفروش (بابل)، قدّوس و همراهانش را بر الاغ سوار کردند و در شهر گرداندند و مردم ازدحام کرده و پیکر قدّوس را با شمشیر ریز ریز کردند.(5)، (6)