آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن مجید دوازده قرن پیش از کشفیات علمی دانشمندان ، در پنج سوره لقمان، شعراء، ق، حج و انبیاء، مساله زوجیت در گیاهان را مورد اشاره قرار می دهد.

در پنج آيه از قرآن مجيد اشاره به زوجيت در عالم گياهان شده است، در آيه 10 سوره لقمان مى خوانيم: «وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْج كَرِيم»؛ (از آسمان آبی فرستادیم و به وسیله آن در روی زمین جفت­ هایی پر ارزش، از هر گیاهی رویاندیم).
همين مضمون در آيه 7 سوره شعراء و در آيه 7 سوره ق آمده است.
و در آيه 5 سوره حج مى فرمايد: «وَتَرَى الاَْرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْج بَهِيج»؛ (و همچنين زمين را [در فصل زمستان] خشك و مرده مى بينى، و هنگامى كه آب باران بر آن فرو مى فرستيم، به جنبش در مى آيد و رويش مى كند؛ و از هر جفت گياهان بهجت انگيز مى روياند).
در آيه 53 سوره طه نيز مى خوانيم: «وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجاً مِّنْ نَّبَات شَتَّى»؛ (و از آسمان، آبی فرو فرستادم که به وسیله آن زوج­ هایی از انواع گیاهان مختلف را [از خاک تیره] بیرون آوردیم).
درست است كه در گذشته انسان ها كم و بيش فهميده بودند كه بعضى از انواع گياهان داراى نوعى نر و ماده است؛ و براى بارور ساختن آنها از طريق تلقيح استفاده مى كردند ـ مخصوصاً درخت نخل كه وجود نر و ماده در آن از قديم الايام معلوم بوده، و از طريق تلقيح، آنها را بارور مى كردند ـ ولى نخستين بار در اواسط قرن هيجدهم ميلادى يك دانشمند و گياه شناس معروف سوئدى به نام لينه اين مسأله را اعلام كرد كه زوجيت (نر و ماده) در دنياى گياهان تقريباً يك مسأله عمومى است؛ و گياهان نيز همچون غالب حيوانات از طريق آميزش نطفه نر و ماده بارور مى شوند و سپس ميوه مى دهند.
امّا چنانكه ديديم، قرآن مجيد دوازده قرن قبل از اين دانشمند، پرده از روى اين راز برداشته بود؛ و در موارد متعددى به زوجيّت در جهان گياهان اشاره كرده بود.(1)