آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در سوره «ذاریات»، یکی دیگر از معجزات علمی را بیان کرده، می فرماید: «ما پیوسته آسمان را گسترش می دهیم». این آیه در گذشته برای دانشمندان و مفسران مبهم بود لذا آن را به نزول باران و توسعه رزق تفسیر می کردند؛ اما مشاهدات منجمان، این حقیقت را آشکار ساخت که کرات آسمانی و کهکشان ها به سرعت از هم دور می شوند. جان آلدر می گوید: از ستارگان امواجی پخش می شود که نشان می دهد، ستارگان به سرعت از مرکز جهان دور می شوند و این مفهوم گسترش پیوسته آسمان است.

در آيه 47 سوره ذاريات مى خوانيم: «وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْد وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ»؛ (و ما آسمان را با قدرت بنا كرديم، و همواره آن را وسعت مى بخشيم).
جمله: «انّا لَموسعون»؛ (ما همواره آن را وسعت مى بخشيم) به وضوح مى رساند كه خداوند، آسمان ها را كه با قدرت كامله اش آفريده است و پيوسته گسترش مى دهد؛ و از آنجا كه اين مطلب در گذشته بر دانشمندان و مفسران روشن نبود، بسيارى اين جمله را به معناى توسعه رزق از سوى خداوند بر بندگان، از طريق نزول باران، يا از طرق مختلف تفسير كرده اند و بعضى آن را به معناى غنا و بى نيازى خداوند مى دانند كه هر قدر بخشش و عطا كند خزائن او كاستى نمى گيرد.
ولى امروزه مشاهدات نجومى به وسيله تلسكوپ ها نشان مى دهد كه كرات آسمانى و كهكشان ها به سرعت از هم دور مى شوند؛ و جهان در حال گسترش است، پس مفهوم اين جمله كاملا براى ما آشكار مى شود.
اين نكته نيز قابل توجه است كه تعبير: «انّا لَمُوسِعُونَ» كه در آن از جمله اسميه و اسم فاعل استفاده شده دليل بر تداوم و استمرار است و نشان مى دهد كه اين گسترش به صورت منظّم و مرتّب ادامه دارد.
در كتاب آغاز و انجام جهان نوشته جان الدر مى خوانيم:
«جديدترين و دقيق ترين اندازه گيرى ها در طول امواجى كه از ستارگان پخش مى شود، پرده از روى اين حقيقت عجيب و حيرت آور بر مى دارد و نشان مى دهد كه مجموعه ستارگانى كه جهان از آنها تشكيل شده پيوسته با سرعت زيادى، از مركز جهان دور مى شوند و هر قدر فاصله آنها از اين مركز بيشتر مى گردد؛ بر سرعت سير آنها افزوده مى شود و به نظر مى رسد كه زمانى تمام ستارگان در اين مركز مجتمع بوده اند و بعد از آن از هم پاشيده و مجموعه ستارگان بزرگى از آنها جدا شده و به سرعت به هر طرف روانه مى شوند. ضمناً دانشمندان از اين موضوع چنين استفاده كرده اند كه جهان داراى نقطه شروعى بوده است»(1).
به اين ترتيب با تفسير روشنى در زمينه آيه فوق و گسترش آسمان ها پى مى بريم كه اين آيه پرده از راز يكى از معجزات علمى قرآن بر مى دارد.(2)