آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امانت در مشورت ایجاب می کند در موارد مهمی همچون ازدواج یا انتخاب شریک برای کسب و کار یا احقاق حق، اگر سوالی پرسیده شود، شخص واقعیت را بگوید. همچنین بازگویی گناه یا عیب کسی که به صورت علنی مرتکب آن گناه می شود اشکالی ندارد.

 قانون غیبت مانند هر قانون دیگر استثناهائى دارد، از جمله این که گاه در مقام «مشورت» مثلاً براى انتخاب همسر، یا شریک در کسب و کار و مانند آن، کسى سؤالى از انسان مى کند، امانت در مشورت که یک قانون مسلم اسلامى است، ایجاب مى کند اگر عیوبى از طرف سراغ دارد بگوید، مبادا مسلمانى در دام بیفتد، و چنین غیبتى که با چنین نیتى انجام مى گیرد حرام نیست.
همچنین، در موارد دیگرى که اهداف مهمى مانند هدف مشورت در کار باشد، یا براى احقاق حق و تظلم صورت گیرد.
البته، کسى که آشکارا گناه مى کند، و به اصطلاح «متجاهر به فسق» است، از موضوع غیبت خارج است، و اگر گناه او را پشت سر او بازگو کنند ایرادى ندارد، ولى، باید توجه داشت این حکم مخصوص گناهى است که نسبت به آن متجاهر است.(1)