آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حق اين است كه «غیبت کودکان» حرام است و نبايد آن را مقيّد به مميّز كرد؛ چرا كه اگر كشف عيوب پنهانى كودك غير مميّز، سبب هتك حيثيت او در آينده و يا هتك حيثيت خانواده او مى شود، آن هم كار خلافى است. به تعبير ديگر اطفال مؤمنين از نظر جان، مال، عرض و آبرو، در حكم خود مؤمنان هستند.

غیبت كودكان مميّز، اگر سبب ناراحتی آنان شود، حرام است، مرحوم شيخ «انصارى»(قدس سره) در «مكاسب محرمه» مى گويد: عنوان برادر مؤمن نيز بر آنها صادق است چرا كه قرآن مجيد درباره ايتام مى فرمايد: «وَ اِنْ تُخالِطُوُهُمْ فَاِخْوانُكُمْ»(1)؛ (اگر با آنان همزيستى داريد آنها برادران شما هستند). ولى حق اين است كه نبايد آن را مقيّد به مميّز كرد چرا كه اگر كشف عيوب پنهانى كودك غير مميّز، سبب هتك حيثيت او در آينده، و يا هتك حيثيت خانواده او مى شود، آن هم كار خلافى است، به همين دليل مرحوم شهيد ثانى در كتاب «كشف الرّيبه» فرقى ميان صغير و كبير نگذاشته است و به تعبير ديگر اطفال مؤمنين از نظر جان، مال، عرض و آبرو، در حكم خود مؤمنان هستند.(2)