بیان نعمتهاى الهى در سوره نحل

خداى متعال چگونه نعمتهاى خویش را در سوره «نحل» برشمرده است؟

حدود چهل نعمت در سوره نحل بیان شده ، از جمله: آفرینش آسمان و زمین، آفرینش چهارپایان و منافع حیوانات ؛ هدایت به صراط مستقیم؛ نزول باران و تهیه آب آشامیدنى از آن و پرورش مراتع و چراگاهها و روئیدن زراعت و زیتون و نخل و انگور و انواع میوه ها به برکت آن؛ تسخیر شب و روز، خورشید و ماه و ستارگان و تسخیر دریاها براى استفاده از گوشت و جواهرات آن و حرکت کشتى ها بر سینه آبها؛ آفرینش کوهها و نهرها و راههاى ارتباطى؛ شیر گوارا و میوه ها و عسل؛ همسر و فرزند و رزق و روزی و نعمت اعضا و جوارح و... .

خواص انجیر و زیتون

انجیر و زیتون داراى چه خواصى مى باشند؟

انجیر و زیتون که در قرآن یاد شده، دارای ارزش غذایی فراوانی هستند؛ انجیر ، بوى دهان را مى برد، لثه ها و استخوان ها را محکم مى کند، مو را مى رویاند، درد را برطرف مى سازد، و براى زخم معده بسیار مفید است و انجیر خشک فکر را تقویت مى کند. همچنین زیتون و روغن آن سرشار از انواع ویتامین ها مانند فسفر، گوگرد، کلسیم، آهن و... است، دهان را خوشبو و بلغم را برطرف مى سازد، رنگ صورت را طراوت مى بخشد، اعصاب را تقویت کرده، بیمارى و درد خصوصا عوارض کبد و کلیه را از میان مى برد و آتش خشم را فرو مى نشاند.

منظور از «تین» و «زیتون»

منظور از «تین» و «زیتون» در آیه 1 سوره «تین» چیست؟

طبق ظاهر آيه «و التین و الزیتون»، دو ميوه معروف انجیر و زیتون است، اما با توجه به سوگندهاى بعد مناسب است که به معنای دو كوه يا دو مركز مقدس و مورد احترام باشد و منظوردو کوهى است که شهر دمشق و بیت المقدس بر آنها قرار گرفته؛ چرا که این دو محل، سرزمین قیام بسیارى از انبیاء و پیامبران بزرگ خدا است. برخی گفته اند: تین مدینه و زیتون بیت المقدس است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الامام علي (ع)

الصيام اجتناب المحارم کما يمتنع الرجل من الطعام و الشراب

روزه دوري کردن از حرام ها است همچنان که مرد از خوردن و آشاميدن خودداري مي کند

ميزان الحکمة 6/394