آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

روایاتی در فضیلت تلاوت سوره محمد(ص) نقل شده؛ از جمله در حدیث نبوی سیراب شدن از نهرهای بهشتی وعده داده شده، همچنین امام صادق(ع) فضائلی برای تلاوت این سوره بیان کرده اند از جمله: رها شدن از تردید در دین، عدم ابتلا به فقر در دین، در امان بودن از ترس، از سلطان و شرک و کفر و نماز خواندن هزار فرشته در قبر او و همراهی آنها با او تا روز محشر و...؛ در حدیثی، تلاوت این سوره باعث آگاهی از حال اهل بیت(که نمونه کامل ایمان) و دشمنان آنها(خصوصا بنی امیه که نمونه بارز کفر و نفاق هستند) معرفی شده است.

در حدیثى از پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) آمده است: «مَنْ قَرَأَ سُورَةَ مُحَمَّّد(صلى الله علیه وآله) کانَ حَقّاً عَلَى اللّهِ أَنْ یَسْقِیَهُ مِنْ أَنْهارِ الْجَنَّةِ»؛ (کسى که سوره محمّد(صلى الله علیه وآله) را تلاوت کند، بر خدا حق است که او را از نهرهاى بهشت، سیراب سازد).(1)
در کتاب «ثواب الاعمال» از امام صادق(علیه السلام) نیز نقل شده که فرمود: «مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الَّذِیْنَ کَفَرُوا (سُورَةَ مُحَمَّد(صلى الله علیه وآله)) لَمْ یَرْتَبْ اَبَداً وَ لَمْ یَدْخُلْهُ شَکٌّ فِى دِیْنِهِ اَبَداً وَ لَمْ یَبْتَلِهِ اللّهُ بِفَقْر اَبَداً وَ لاخَوْفِ سُلْطان اَبَداً وَ لَمْ یَزَلْ مَحْفُوظاً مِنَ الشِّرْکِ وَ الْکُفْرِ اَبَداً حَتّى یَمُوتَ فَاِذا ماتَ وَکَّلَ اللّهُ بِهِ فِى قَبْرِهِ اَلْفَ مَلَک یُصَلُّونَ فِى قَبْرِهِ وَ یَکُونُ ثَوابُ صَلاتِهِمْ لَهُ وَ یُشَیِّعُونَهُ حَتّى یُوقِفُوهُ مَوْقِفَ الاَمْنِ عِنْدَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ یَکُونَ فِى اَمانِ اللّهِ وَ اَمانِ مُحَمَّد(صلى الله علیه وآله)»؛ (هر کس سوره محمّد(صلى الله علیه وآله) را بخواند هرگز شک و تردید در دین به او راه نمى یابد و هرگز خداوند او را به فقر در دین، مبتلا نمى سازد و هرگز ترسى از سلطانى نخواهد داشت و همواره تا آخر عمرش، از شرک و کفر محفوظ و در امان خواهد بود و هنگامى که مى میرد خداوند هزار فرشته را مأمور مى کند که در قبرش نماز بخوانند و ثواب نمازهایشان از آن او است و این هزار فرشته همچنان با او هستند تا در عرصه محشر در محل امن و امانى او را متوقف کنند و پیوسته در امان خدا و محمّد(صلى الله علیه وآله) است).(2)
روشن است آنها که محتواى این آیات را در جان خود پیاده کنند و در پیکار با دشمنان سرسخت و بى رحم و بى منطق، تردید و تزلزل بخود راه ندهند، هم پایه هاى دین و ایمانشان قوى مى شود و هم ترس و ذلت و فقر از آنها برچیده خواهد شد، و هم در قیامت در جوار رحمت الهى متنعم اند.
در حدیث دیگرى آمده است که امام(علیه السلام) فرمود: «مَنْ اَرادَ اَنْ یَعْرِفَ حالَنا وَ حالَ أَعْدائِنا فَلْیَقْرَأْ سُورَةَ مُحَمَّد فَاِنَّهُ یَراها آیَةً فِیْنا وَ آیَةً فِیْهِمْ»؛ (هر کس بخواهد حال ما و دشمنان ما را بنگرد، سوره محمّد را بخواند که آیه اى درباره ما است و آیه اى درباره آنها).(3)
این حدیث را مفسران اهل سنت، مانند «آلوسى» در «روح المعانى»(4) و «سیوطى» در «در المنثور»(5) نیز نقل کرده اند.
و بیانگر این واقعیت است که نمونه اَتَمّ ایمان اهل بیت پیامبر(صلى الله علیه وآله) بودند و نمونه بارز کفر و نفاق «بنى امیه»، درست است که در این سوره تصریحى به عنوان اهل بیت نیامده و نه به عنوان «بنى امیه» ولى چون از دو گروه مؤمن ومنافق و ویژگى هاى آنها بحث شده است قبل از هر چیز اشاره به آن دو مصداق روشن مى کند و در عین حال مانع از شمول سوره نسبت به سایر افراد مؤمن و منافق نیست.(6)