آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

تعدادی از مسلمانان از يهود سؤالاتى در ارتباط با ظهور پيامبر(ص) کردند، ولی یهودیان  مطالب تورات در این باره را کتمان کردند، لذا آيه فوق  نازل شد و مسئوليت کتمان حق را به آنها گوشزد کرد.

در می خوانیم: «إِنَّ الَّذینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنّاهُ لِلنّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللاّعِنُونَ»؛ (کسانى که دلائل روشن، و وسیله هدایتى را که نازل کرده ایم، بعد از آن که در کتاب براى مردم بیان نمودیم، کتمان کنند، خدا آنها را لعنت مى کند؛ و همه لعن کنندگان نیز، آنها را لعن مى کنند).
شأن نزول:
«جلال الدین سیوطى» در «اسباب النزول» از «ابن عباس» چنین نقل مى کند: چند نفر از مسلمانان همچون «معاذ بن جبل»، «سعد بن معاذ» و «خارجة بن زید» سؤالاتى از دانشمندان یهود پیرامون مطالبى از «تورات» (که ارتباط با ظهور پیامبر(صلى الله علیه وآله) داشت) کردند، آنها واقع مطلب را کتمان، و از توضیح خوددارى کردند، آیه فوق درباره آنها نازل شد، (و مسئولیت کتمان حق را به آنها گوشزد کرد).(1)، (2)