آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در آیه 54 سوره فرقان  به آفرینش انسان از آب اشاره مى فرماید و منظور از آن آبى است که با خاک آدم مخلوط شده، و یا آب نطفه است که همه انسان ها به قدرت پروردگار، از آن به وجود مى آیند. همچنین بیشترین قسمت وجود انسان آب است. البته، احتمال دارد همه این معانى مراد باشد.

خداى متعال در آیه 54 سوره «فرقان» سخن از آفرینش انسان از آب، به میان آورده مى گوید: (او کسى است که از آب، انسانى را آفرید)؛ «وَ هُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً».
در این که: منظور از آب، در اینجا کدام آب است، در میان مفسران گفتگو است:
جمعى معتقدند: منظور آبى است که با خاک آدم مخلوط گشت؛ زیرا مراد از «بشر»، نخستین انسان، یعنى آدم(علیه السلام) است؛ چرا که آفرینش او از «طین» یعنى معجونى از آب و خاک بود، به علاوه طبق بعضى از روایات اسلامى، نخستین موجودى که خدا آفرید، آب بود و انسان را از آن آب آفرید. نکره بودن «بشراً»؛ (انسانى را) گواه این معنى است.
اما جمعى دیگر، معتقدند: منظور از «ماء» آب نطفه است که همه انسان ها به قدرت پروردگار، توسط آن به وجود مى آیند، و با آمیزش نطفه مرد «اسپرم» که در آب شناور است، با «اوول» نطفه زن، نخستین جوانه حیات انسان یعنى اولین سلول زنده آدمى به وجود مى آید.
از این گذشته، بدون شک بیشترین قسمت وجود انسان را آب تشکیل مى دهد، به طورى که مى توان گفت: ماده اصلى وجود هر انسانى آب است، و به همین دلیل، مقاومت انسان در برابر کمبود آب، بسیار کم است، در حالى که انسان در برابر کمبود مواد غذائى مى تواند روزها و هفته ها مقاومت کند.
البته، این احتمال نیز وجود دارد که: همه این معانى در مفهوم آیه، جمع باشد، یعنى هم بشر نخستین از آب آفریده شده، و هم پیدایش تمام افراد انسان از آب نطفه است، و هم آب مهمترین ماده ساختمان بدن انسان را تشکیل مى دهد، آبى که از ساده ترین موجودات این جهان محسوب مى شود، چگونه مبدء پیدایش چنین خلق شگرفى شده است؟! این دلیل روشن قدرت او است.
و به راستى، صورتگرى کردن در آب، و چنین نقش بدیعى را بر آب زدن دلیل بر نهایت قدرت پروردگار یکتا نیست؟ (1)