آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در جهان دو نوع حاکمیت و مالکیت وجود دارد. حاکمیت حقیقى که حاکمیت خالق بر مخلوق است و حاکمیت اعتبارى که میان مردم معمول است؛ از آنجا که در این جهان یک سلسله عوامل و اسباب در پیشبرد هدف ها و انجام کارها مؤثر است، گاهى این عوامل و اسباب، انسان را از خداوند که مسبب الاسباب است غافل مى کند. اما در آخرت، حکومت هاى قراردادى و اعتبارى برچیده مى شود و تنها، حکومت حقیقى خالق جهان باقى مى ماند.

درست است که مالکیت و حکومت خداوند بر تمام عالم هستى، از آغاز جهان بوده و تا پایان جهان و در عالم قیامت ادامه خواهد داشت، و اختصاصى به روز رستاخیز ندارد.
ولى از آنجا که در این جهان یک سلسله عوامل و اسباب در پیشبرد هدف ها و انجام کارها مؤثر است، گاهى این عوامل و اسباب انسان را از خداوند که مسبب الاسباب است غافل مى کند.
به تعبیر دیگر، دو رقم حاکمیت و مالکیت وجود دارد:
حاکمیت حقیقى که حاکمیت خالق بر مخلوق است و حاکمیت اعتبارى و قرار دادى که میان مردم معمول است، در دنیا این هر دو وجود دارد، اما در سراى آخرت حکومت هاى قرار دادى و اعتبارى، همه برچیده مى شود و تنها حکومت حقیقى خالق جهان باقى مى ماند.
اما در آن روز که همه این اسباب از کار مى افتد، مالکیت و حکومت او از هر زمان آشکارتر و روشن تر مى گردد.
(و در آن روز که در صور دمیده مى شود و قیامت بر پا مى گردد، حکومت و مالکیت مخصوص ذات پاک او است)؛ «وَ لَهُ الْمُلْکُ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ»، (1) درست نظیر آیه دیگرى که مى گوید: «لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلّهِ الْواحِدِ الْقَهّار»؛ (حکومت و مالکیت امروز [روز قیامت] براى کیست؟ تنها براى خداوند یگانه پیروز است). (2)، (3)