آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

أَغْنى از ماده «غنى» به معنى بى نیازى است، و «أَقْنى» از ماده «قنیه» (بر وزن جزیه)، به معنى اموال و سرمایه هائى است که انسان ذخیره مى کند. به عبارت دیگر «أَغْنى» به معنى رفع نیازمندى هاى فعلى است و «أَقْنى» به معنى اعطاى مواهب ذخیره است و خداوند هم نیازمندى هاى مادی انسان را با لطف عمومی اش بر طرف ساخته و هم احتیاجات معنوی او را.

«مغنى» و «مقنى» دو صفت از اوصاف خداوند هستند که در آیه 48 سوره «نجم» به آن اشاره شده است. خداوند مى فرماید: (و او کسى است که بندگان را بى نیاز مى کند، و سرمایه هاى باقى در اختیارشان مى نهد)؛ «وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنى وَ أَقْنى».
خداوند، نه تنها در جنبه هاى مادى، نیازمندى هاى انسان را با لطف عمومی اش بر طرف ساخته، سرمایه هاى مستمرى در اختیار او گذارده، که در زندگى معنوى نیز احتیاجات انسان ها را در امر تعلیم و تربیت و تکامل از طریق اعزام رسولان، و انزال کتب آسمانى، و عطاى مواهب معنوى مرتفع ساخته است.
«أَغْنى» از ماده «غنى» به معنى بى نیازى است، و «أَقْنى» از ماده «قنیه» (بر وزن جزیه)، به معنى اموال و سرمایه هائى است که انسان ذخیره مى کند. (1)
بنابراین، «أَغْنى» به معنى رفع نیازمندى هاى فعلى است، و «أَقْنى» به معنى اعطاى مواهب ذخیره است، که در امور مادى همچون باغ و املاک و مانند آن است، و در امور معنوى همچون رضا و خشنودى خدا است که بزرگ ترین سرمایه جاودانى محسوب مى شود.
در اینجا تفسیر دیگرى است که «أَقْنى» را نقطه مقابل «أَغْنى» قرار مى دهد، یعنى غنى و فقر در دست قدرت او است. نظیر آنچه در آیه 26 سوره «رعد» آمده: «اللّهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَقْدِرُ لَه»؛ (خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد محدود و تنگ مى کند).
ولى این تفسیر، با آنچه در منابع لغت آمده سازگار نیست، و آیه فوق نمى تواند شاهدى بر این معنا بوده باشد. (2)