آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

طبق آیه 24 سوره انفال، اسلام همگان را به سوی حیات و زندگی معنوی هدایت می کند؛ حتی مردم جاهلی هم که قبل از اسلام تنها دارای زندگی حیوانی بودند به وسیله دین اسلام به حیات معنوی و عقلانی رهنمون شدند.

قرآن مجید در آیه 24 سوره «انفال» مى فرماید: (اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله)، شما را به چیزى دعوت مى کند که شما را زنده مى کند اجابت نمائید)؛ «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَجیبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاکُمْ لِما یُحْییکُمْ».
آیه فوق با صراحت مى گوید: دعوت اسلام، دعوت به سوى حیات و زندگى است، به سوى: حیات معنوى، حیات مادّى، حیات فرهنگى، حیات اقتصادى، حیات سیاسى به معناى واقعى، حیات اخلاقى و اجتماعى، و بالاخره حیات و زندگى در تمام زمینه ها.
این تعبیر، کوتاه ترین و جامع ترین تعبیرى است که درباره اسلام و آئین حق آمده است. اگر کسى بپرسد اسلام هدفش چیست؟ و چه چیز مى تواند به ما بدهد؟ در یک جمله کوتاه مى گوئیم: هدفش حیات در تمام زمینه ها است و این را به ما مى بخشد.
اما آیا مردم قبل از طلوع اسلام و دعوت قرآن، مرده بودند! که قرآن آنها را دعوت به حیات مى کند؟!
پاسخ این سؤال این است: آرى، آنها فاقد حیات به معنى قرآنی اش بودند؛ زیرا حیات و زندگى مراحل مختلفى دارد که قرآن به همه آنها اشاره کرده است.
گاهى به معناى حیات گیاهى آمده آن چنان که مى گوید: «إِعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ یُحْیِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»؛ (بدانید خدا زمین را پس از مرگ زنده مى کند). (1)
گاهى به معناى حیات حیوانى ذکر شده مانند: «إِنَّ الَّذی أَحْیاها لَمُحْیِ الْمَوْتى»؛ (خداوندى که آن [زمین] را زنده کرد مردگان را نیز زنده مى کند). (2)
زمانى به معناى حیات فکرى و عقلانى و انسانى آمده است مانند: «أَ وَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأَحْیَیْناه...»؛ (آیا آن کس که مرده و گمراه بود و هدایتش کردیم همانند گمراهان است؟). (3)
گاهى به معناى حیات جاودان جهان دیگر آمده مانند: «یا لَیْتَنی قَدَّمْتُ لِحَیاتی»؛ (اى کاش براى زندگى امروز [روز رستاخیز] چیزى از پیش فرستاده بودم). (4)
و زمانى به معناى علم و توانائى بى حدّ و انتها مى آید آن چنان که درباره خدا مى گوئیم: «الْحَىِّ الَّذِى لایَمُوتُ»؛ (او زنده اى است که برایش مرگ وجود ندارد). (5)
با توجه به آنچه در اقسام حیات گفتیم روشن مى شود: مردم عصر جاهلى گر چه زندگى مادّى حیوانى داشتند اما از زندگى انسانى و معنوى و عقلانى محروم بودند قرآن آمد و آنها را دعوت به حیات و زندگى معنوى و عقلانى کرد. (6)