آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در میان نامهای خدا، الله جامع ترین نام هاست؛ زیرا تنها نامی است که تمام صفات جلال و جمال خدا را منعکس می سازد، اما دیگر نامها به بخش هایی از صفات خدا اشاره دارد. به همین خاطر است که نامهای دیگر خدا صفت الله قرار می گیرند.

«الله» جامع ترین نام خداست؛ زیرا بررسى نام هاى خدا که در قرآن مجید و یا سایر منابع اسلامى آمده نشان مى دهد هر کدام از آنها یک بخش خاص از صفات خدا را منعکس مى سازد، تنها نامى که اشاره به تمام صفات و کمالات الهى، یا به تعبیر دیگر جامع صفات جلال و جمال است همان «الله» مى باشد.
به همین دلیل اسماء دیگر خداوند غالباً به عنوان صفت براى کلمه «الله» گفته مى شود. به عنوان نمونه: «غفور» و «رحیم»، که به جنبه آمرزش خداوند اشاره مى کند: «فَاِنَّ اللهَ غَفُورٌ رحیمٌ». (1)
«سمیع» اشاره به آگاهى او از مسموعات، و «علیم» اشاره به آگاهى او از همه چیز است «فَاِنَّ اللهَ سَمیعٌ عَلیمٌ». (2)
تنها «الله» است که جامع ترین نام خدا مى باشد، لذا ملاحظه مى کنیم در یک آیه، بسیارى از این اسماء، وصف «الله» قرار مى گیرند: «هُوَ اللهُ الَّذى لا إلهَ إلاّ هُوَ الْمَلِکُ القُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤمِنُ الْمُهَیمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبّارُ الْمُتَکَبِّر»؛ (او الله است که معبودى جز او نیست، او حاکم مطلق است، منزه از ناپاکى ها، از هر گونه ظلم و بیدادگرى، ایمنى بخش، نگاهبان همه چیز، توانا و شکست ناپذیر، قادر بر همه موجودات و با عظمت). (3)
یکى از شواهد روشن جامعیت این نام آن است که تنها با جمله «لا إله إلاّ الله» مى توان ابراز ایمان و توحید کرد، و جمله «لا إله إلاّ العلیم، إلاّ الخالِق، إلاّ الرزّاق» و مانند آن به تنهایى دلیل بر توحید و اسلام نیست، و نیز به همین جهت است که در مذاهب دیگر هنگامى که مى خواهند به معبود مسلمین اشاره کنند، «الله» را ذکر مى کنند؛ زیرا توصیف به «الله» مخصوص مسلمانان است. (4)